À la recherche du temps perdu

À la recherche du temps perdu

Het is een lichte schrijvershandicap van me
Om altijd over het verleden te schrijven

Om mijn herinneringen van vroeger
Op jouw scherm te laten flikkeren

Ja

Ik noem dat een schrijvershandicap
Omdat het neerpennen van herinneringen
kinderspel is

Nostalgie is namelijk altijd een zoet gevoel

Zoals het madeleintje
Dat Proust in zijn thee sopte

Dat moet je trouwens ook eens doen

Als je tijdens het mijmeren
Een gebakje sopt
Breekt er voor je ’t weet
Een zompig stukje af
Op een manier
Zoals ook de Titanic het moest ondergaan

Brokstukken zakken naar de bodem van de thee
Verdrinken
En vermolmen in het water

Zo is dat met herinneringen ook
Sop je je madeleine te lang
Zonder er op te letten
Dan brokkelt de herinnering af
En is er louter nog
Een zweempje van de zoete smaak
In het diepste van je kop te bekennen

~Hanna

---