Een nieuw geluid

Een nieuwe herfst en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht
In een oud stadje, langs de watergracht –
In huis was ‘t donker, maar de stille straat
Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat
Nog licht, er viel een gouden blanke schijn
Over de gevels in mijn raamkozijn.

Naar Herman Gorters eerste versregels uit Mei, 1889.

Op De voet van Pasquino draait alles om geluiden. Geluiden in de vorm van poëzie, verhalen, meningen… kritische of mijmerende geluiden… Het gaat om de kracht van woorden en van taal. Om de boodschap die nog meegegeven moet worden, in de herfst van het leven. Het leven vol ervaringen, botsingen en herinneringen.

Ik, Hanna, mag sinds kort mee schrijven aan Peters boodschap. En nu ben ik als een bijtje, dat van de ene bloem stuifmeel neemt en ermee naar een andere bloem vliegt. Ik neem namelijk de stof op De voet van Pasquino mee naar de facebookpagina die ik sinds gisteren geüpdate heb. Vanaf nu zal daar ook frequent gepost worden.

Ik hoop zelf nog vele mooie geluiden te maken en te horen.

Teksten die klinken als het stiller wordende gefluit

dat we soms nog horen in de minder warm wordende herfstnacht.