Sonnetten
Een groot aantal gedichten spiegelt zich aan Pasquino, de nom de plume van een groot aantal min of meer anonieme auteurs die in Rome door de eeuwen heen de macht en de gebruiken op de korrel namen. Hij is een hekeldichter die zich soms in gesprek met een ander sprekend standbeeld, Marforio, spottend uitlaat over de toestanden van de dag. De neerslag van deze berijmde overwegingen zijn de sonnetten, de versvorm die Pasquino in het verleden altijd verkoos.
Breekbaar licht
De sonnetten werden in 2011 voorgelezen door Dina Sonck en als CD gepubliceerd onder de titel ‘Breekbaar licht’. Ze zijn hier te beluisteren.
Het sonnet van de dag
Honderd zeven en twintig bis
Zonet zat hij vergeefs zijn Vlaams uit ‘t hoofd te blokken,
Nu is hij dood, gestorven in Steenokkerzeel.
Hij wilde graag naar buiten en dat was teveel
Gevraagd. Geboeid teruggebracht met wapenstokken!
Dan is hij in de nacht geheel en gans vertrokken
Onthutst is het terecht geschokte personeel.
Er heerst een nare sfeer in het asielperceel
Ze zijn er wel meer dan een beetje door geschrokken
Een vluchteling is dood. Hij hield het voor bekeken.
Had lak aan uitwijzingsbevel en zedenpreken.
En is uit grote hoogte naar omlaag geduikeld.
Genoeg om alle botten in zijn lijf te breken.
En uit de statistieken is hij weggestreken,
Mijn adem stokt ervan, de versvoet is gestruikeld.
Datering
“Pasquino (13 Oktober 2000): “,”Er is enerzijds een dode gevallen, zo dicht bij Zaventem Nationaal, en anderzijds een vliegtuig onverwachts in het zuiden van Europa moeten dalen, omdat een uitgewezen vluchteling herrie schopte. Er is geen verband tussen beide gebeurtenissen. Behalve het uitwijzingsbeleid van de regering.
Er bestaan twee versies van dit gedicht, een korte en een lange.
Met de korte zullen we de maand besluiten, waarna nog een uitsmijter volgt.
Oorspronkelijk verschenen op 30 mei 2020 @ 04:00
