Oogst Augustus heeft Moeder Natuur de show gestolen. Windhozen en tornado’s zijn er vastgesteld, Omvergeblazen huizen, bomen zijn geveld., Waartussen uitgeputte daklozen ronddolen.   Zoals de onfortuinlijke West-Anatolen, Bevonden, maar in hun geval door aardgeweld....

Brandstapel van liefde Je hebt in mij een heidens vreugdevuur ontstoken. Een steekvlam is verterend in mij opgelaaid, Heeft vonk en genster in mijn lichaam uitgezaaid. Je vond niet beter dan de ketel op te poken.   De hitte schroeit mijn hersenpan en schrijnt mijn...

Gedempte klacht Antinoös, waar zijt gij? Nu het licht geslonken Is, en alles dooft, bederft of doodgaat en vergaat. Ik heb een eeuwigheid gewacht, het wordt nu laat, Maar ben nog steeds in jouw herinnering verzonken,   Jouw mond en oogopslag die jij me hebt...

Sombere afloop Romeinse keizer ligt te stikken in zijn slijmen, Alsof hij in een rochelprop van snot verdronk , Ontdaan van alle glorie, praal en statie-pronk, En af en toe is het alsof hij gaat bezwijmen.   De artsen staan gereed met hun geslepen vlijmen. Nog even...

Neervallend ruimtestation Daar trekt Mir nog een baantje om bewoonde aarde. Voorlopig is zij nog altijd niet neergestort, Behoorlijk op de drift en ruimtelijke hort, Een hoge prijs en weinig toegevoegde waarde.   En menigeen die angstig er omhoog naar staarde, Weet...

Vlek der vlekken Het is me daar in Washington een klerezootje! Door toedoen van die lieve tante Linda Tripp, Is Monica met de baret bijzonder hip. Cartoons tonen een president al in zijn blootje.   Daar lacht Lewinsky ingepakt als een cadeautje, Met op haar ongewassen...

Havana juicht Terwijl raketten bommen op de Soedan droppen, Het worst mag  wezen voor gewoon Amerikaan. Is er in Washington een schuine rel ontstaan, Maar al te graag laat het treurbuispubliek zich foppen.   Vergeten zijn de moslims die dit niet verkroppen...

Vrouwentop Terwijl de media over Bill Clinton zeuren, Ons oog ziet Hillary, Frau Kohl en Chérie Blair. Ze vinden het verhaal oneerlijk en unfair Achter pijnlijk zorgvuldig toegesloten deuren.   Bill Clinton heeft gezondigd en wil dit betreuren, Omtrent een knappe...

De Teloorgang Van De Seksualiteit In het hiernamaals, ‘t hoofd schudt Leopold de Tweede, Bij wat het internet bericht omtrent Bill Clinton. Hij durft het Starr rapport niet uit te printen. Maar doet toch wat papier bij in de printerslede.   De oude koning mompelt in...

De vlucht naar Egypte Een hete zomeravond. Turken met claxon, Dra op de voet gevolgd door politiesirene, Een straatballet op schrikmuziek. Dat schizofrene Gedoe van voetbalmensen om het spelgazon.   De volksmassa’s vereend in zweet en zomerzon Gaan...

De zoon van Eddy Merckx Komt kijken naar de Tour, Komt vrienden in de ronde ! Nu Voet geseind is in zijn rijdend’ apotheek, Is menig renner in de wedstrijd wat van streek, Alsof je ‘t luiden hoort van de gevreesde stonde.   Het schrijnt als zout in kakelvers geslagen...

Een strafpleging in Marokko De koning van de Belgen mag er niet van dromen. Heeft een van zijn ministers plichten niet vervuld, Of uit zijn nek gekletst, geouwehoerd, geluld, Zijn jammer en geklaag de vorst ter oor gekomen?   De Marokkaanse vorst een ezel doet...

Ministerieel ontslag Ministers die luid hun verzuchtingen slaken! Laat roepen en tieren het Vlaams parlement! Bij stoelendans die haar gelijke niet kent! Het is een spektakel om dol van te raken!   Een zothuis van schelmen, een schouwspel van snaken, Het is een...

De tering naar de nering Ondanks al het getater over de cumul, Of liever het gepraat omtrent décumulering, Blijft cumuleren toch van ons systeem de schering Alsook de inslag. Al de rest is flauwekul.   ’t Vertrouwen van het volk vertoeft diep onder nul De...

Te Deum Bijna gesloopt door wijn en osteoporose, Gaan priesters voor onder gewelf van Koekelberg, De ene na de ander ingestorte dwerg, Ten prooi aan celibaat en eenzaatflatneurose.   De koepel trilt van de orgelapotheose. Een koude rilling dringt tot in het...

Opgedragen aan Paola Dat kan een puber toch niet zomaar fantaseren? De moord op Kennedy was net geopenbaard, Het nieuws sloeg in als een bom op Lakense Haard, Waar net een feestje aan de gang was te fêteren.   Nu ja, een feest, drie nonnen en vijf rimpelperen, Maar er...

Beste Wendy Hier zie je in zwart/wit hoe Filip staat te staren, En naast hem flink staat Astrid met een witte strik. De dreumes in een hoek verloren dat ben ik. Ik kan heel het verhaal hier zo maar niet verklaren.   Dit oude kiekje brengt mijn weemoed tot bedaren. Het...

Een vroege feester Wordt wakker uit uw slaap van sluimerende wanen! Gij thuisverzorgde psychiatrische patiënt. Hoezeer ook thuis op zoek naar waar je net niet bent. En stort je ziel uit in je onbegrepen tranen.   Je droomt van paarden met hun ongetemde manen,...

Het Lelijke Eendje Het straatbeeld vol van plechtige communicanten Beurt hem niet op, want Prins Laurent is depressief. Terneergeslagen, want verlaten door zijn lief, De Vlaamse charmezangeres Wendy van Wanten.   Het koninkrijk van kwezels en vol intriganten...

Het kind van prins Laurent Wendy van Wanten, c’est le participe présent. Die zich nu in gezegende toestand bevindt. Als altijd opgeruimd en immer goed gezind. Mon prince, je suis là, mon adoré Laurent !   Pourtant tu sais que c’est ton enfant que j’attends Want...

Ascot Rondom de hippodroom: de Britse nationale Hoogtijdag met volbloed-manen in de vlecht. Het overblijfsel van voorouderlijk gevecht, Ik heb het opgezocht in de dikke Van Dale.   Want voor een keer ben ik niet ras ter tale. Bij zoveel bloed en bodem en...

Nisi bono Alsof het nodig was hem heilig te verklaren, Zo blijkt nu wijlen Belgenkoning Boudewijn, De spil van geschiedkundige krakeel te zijn. Daar staat een censor klaar met gom en scharen.   De wierook walmt omhoog tot eer van de altaren Onthuld wordt straks...

Hospitaal Naar Aalst heeft Filip met Mathilde zelf gereden: Geen blijde inkomst, maar een ziekenhuisbezoek! De een met kandelaar, de ander met een boek, Wat heeft deze familie voor ons niet geleden?   De premier zelf komt uit zijn BMW getreden, En snelt met...

Jichtkoning Er zijn er veel die nu het vaderland verdedigen, Belaagd door dioxinewalm, in ademnood Nabij de afvalovens dreigt verstikkingsdood Door gifstoffen, die onze slijmvliezen beledigen.   Het kwam er dus op aan de volkswil te bevredigen, Een festival te bouwen,...

Aftreden Met bussen aangebracht, bejaarde Nieuwe Orde: Het feest bleek gauw genoeg niet politiek correct; En zorgde voor een knetter-mediaeffect Dat een minister tot een vroeg ontslag aanporde.   Het laatste vierkant van de bruine Hitlerhorde, Heeft...

Spotdichter O Filip toe spreek op en wil het mij vertellen ! Doe af die gekke pet en dat schoudergalon, Nu wij getrouwd zijn, wie is Dirk van Babylon ? Ik kan het niet meer zonder een snel antwoord stellen.   Wie is die dichterschurk  die je af zit te pellen? Je...

Spa Reine Ze heeft haar plaats gevonden in de vorstenscène. De volksnieuwsgierigheid geraakt maar niet gestild, Wat voor een onzin, maar we komen ongewild Erachter, dat we met die vrouw niet in het reine   Zijn.  Wacht, zij is daar met geloei van een sirene. Het...

Schipper naast Mathilde Als goede raad mag geven aan het prinsenpaar, Een man die wijs geworden van veel averij, Een telg gesproten uit gedegen burgerij: Hou het eenvoudig en maak niet te veel misbaar!   Al juicht het volk en is de inkomst nog zo blij, Het onthaal...

Hoge zwangerschap De schoot van Filip en Mathilde vormt kiemkrachtig Het kloppend hart van middelpunt ontvliedend land. Op breekbaar tafeltje haar pols lag in zijn hand. De zwangerschap verloopt zo op het zicht krampachtig.   De harde fans wachten er op sinds jaren...

Een vrolijke kwestie De prins is naar u mij verzekert volle nicht? Ontbreken daar ook van de tastbare bewijzen, De vraag stelt zich tot groot en openbaar afgrijzen; Al straalt het er van af op het eerste gezicht.   Als het erover gaat, het hele hof klapt dicht. Het...

Lichttoren Omtrent het vorstenhuis is opschudding gerezen. Iedereen praat er over in het hele land, Maar snel is het gerucht vakkundig uitgebrand. En is de hofmaarschalk de levieten gelezen   De koninklijke telgen, zo gauw als ze wezen Zijn, krijgen kroon en scepter...

Koninklijke bruiloft Het mediacircus is bijna klaargekomen. Hij kuste haar, maar zag haar geen seconde aan, Al doet hij ook alsof, hij ziet haar nog niet staan, Maar haar enthousiasme is niet in te tomen.   Een spoedcursus zal haar er klaar voor moeten stomen. Des...

Stationsroman Er was geen moment tijd voor innig minnekozen, Onder het flitslicht en de aandacht van de pers. Hij kijkt belegen, maar zij glundert kakelvers. En demonstreert haar cursus glimlachen en blozen.   Hij kijkt naar haar een wijl maar vindt er geen verpozen....

De kosteloze bul Het mondeling examen is hem kwijtgescholden Geen proefwerk afgelegd, geen inschrijfgeld betaald, De prins heeft zijn diploma op de eer behaald. In Leuven staan de doctoraten in de solden.   De bul wordt uitgereikt, verguld maar onvergolden. Het hoger...

Midzomernachtdroom Een beetje weggestopt ten oosten van de Tsjaad, Ligt Abessinië in zonlicht te verstijven, In Ethiopisch licht de ogen uit te wrijven, Gezegend door de priesters in bestoft gewaad.   Het kruis geheven over wroetwortel en zaad, Met psalmen...

Overlegvergaderingsverslagen Er komt een einde aan de akelige dagen, De leertermijn is om, de ziel bijna verkwijnd. Terwijl het bloed in hart en nieren brandt en schrijnt, En de stresskoorts oplaait in horten en in vlagen.   Wie kan de zielenlast van een schoolleraar...

De afroeping Het is de vrijdagochtend voor de buluitreiking. Een beetje landerig maar toch ook licht gespannen, Kan zich de voorzitter toch eindelijk vermannen, Het moet maar eens uit zijn met uitstel en ontwijking.   De ommekomst is daar en de termijnverstrijking,...

Proficiat Het stadion is juichend kamerbreed oranje. De vlag- en sjaalverkoper heeft een goede dag, Als uit een keel klonk het gezang en gulle lach. Het groene veld voorzien van bont oranjefranje.   Want Nederland komt uit tegen het felle Spanje Het is gespannen...

Dode ruivels De voetbalgekte is nu weer eens afgelopen, Tot onverholen vreugde van wie voetbal haat, De hersenlamheid die tot schade van de Staat, Ons in gezamenlijke waanzin heeft bekropen.   De rode duivels zijn eervol weer afgedropen. Er wordt nog nagekaart in...

Een F16 piloot, twee Alpha Jets zijn zonder,

Gecrasht in België. De vrede eist een tol.

Maar God was in zijn gramschap toch genadevol.

Hun schietstoel heeft de twee gered. Het was een wonder.

De waarheidsvinding komt niet tot hare volle gading,

Omtrent het vliegtuigtoestel dat met luide knal,

De Bijlmer heeft verbouwd. Een Boeing van El Al!

Wellicht door een probleempje met de stroombedrading.

Aan boord gekomen met zeer weinig handbagage

En met bekwame spoed zij het niet supersonisch

’t geluid van de motoren brommend polyfonisch

Vliegt Verhofstad vlot over steppe en plantage,

Daar opent zij misnoegd de wasmachinegrendel:

Wat hangt me hier aan de spreekwoordelijke laars?

Daarnet was het nog blauw, nu is het pimpelpaars!

Zij richt zich op en steunt daarbij op stalen hendel.

Zie! Guy Verhofstadt zit te persen. Zijn olijven

Zien groen en zwart en kleuren Europees.

De olie druipt uit het geplet olijvenvlees

Dan stopt hij want hij moet nog zijn memoires schrijven,

Leterme in zijn kamer wacht op zijn ontslag,

Zijn siskaart in de hand. Hij voelt zich nog wat slapjes,

Op een dieet van rijst en vers geperste sapjes.

Hij wacht alleen nog op het opnameverslag.

De taal is niet de spraak, de taal is gans het volk!

Waar aandelen bezaten bakkers en de slager,

De neef, de volle nicht, de tante en de zwager,

In Ieper daalt het stof neer van de poederwolk.

De polder ligt er zompig en beregend bij.

De vaarzen in de meersen tot de knie verdwenen.

Het natte land wil zich tot landbouw niet meer lenen.

De wakke grond vermorzeld tot een brokkenbrij.

Het eten wordt weer koud, want oma staat te wappen:

En driftig drukt ze knopjes op haar gsm.

Zij vloekt! Haar razernij kent geen enkele rem.

Ze vliegt door de menu’s met flinke reuzenstappen.

Er dreigt daarboven in de lucht verse bewolking,

En met de grond vermengt zich regen tot een slijk.

Zo trilt, doorweekt en scheurt de opgezwollen dijk,

En ’t woelig water wervelt in de maalstroomkolking.

Het zit er weer eens op in de gemeente Voeren!

Met sidderen en beven is een woest geschrei,

Van vechten waargenomen in de Voervallei.

Te wapen met hun riek gelopen Voerenboeren.

Het is genoeg geweest. De kardinaal moet gapen.

Hij wordt door drie pleegzusters in het bed getild.

Een ogenblik heeft zijn mondhoek nog nagetrild.

Het was een brug te ver vandaag. Hij moet nu slapen.

Daar zit hij in zijn praalgewaad gekreukt te prijken.

Halsstarrig en verkrampt is onze aartsbisschop,

Met zijn geknakte schuine schedelvogelkop.

Scheefstaand van lang hardnekkig slechts een kant op kijken,

Waar gaan ze hem brengen? Ik volg het aandachtig.

Neem pakweg de Stichting voor het Downsyndroom.

Het komt door een stuk dubbelop chromosoom.

Hoewel achterop, zijn ze zelden neerslachtig,

En waar de gedachten vandaan blijven komen

En of ik dat ben die dat zelf heeft bedacht

Is van geen belang en sla er dus geen acht

Op, want we vernemen nu, dat we volkomen

Gedachten bij beken, rivieren en stromen!

Wat is dat toch al dat gedicht en gedacht?

Er was lang geen thema dat zo geminacht,

Op zoek naar de grenzen, de naden, de zomen.

Zo zijn er nog meer van die rare gedachten,

Van elektrocutie met hoogspanning stroom,

Tot kernsplitsing van een gevaarlijk atoom,

En moorden, brandschatten en vrouwen verkrachten.

De duisternis onthult onnoembare gedachten.

Des nachts word ik een trol, een sinistere gnoom,

Kwaadaardig als de woeker van een carcinoom,

Geniepig er op uit een massa af te slachten,

Het vederdons des nachts dekt duistere gedachten.

De ledematen worden langzaam en het lichaam loom.

De geest vertraagt en het beeldschermverloop is sloom.

Dan komt er iets dat weer terug keert  alle nachten.

Gezeten aan de rand van razende gedachten,

Met uitkijk op de baren van een wilde stroom.

Het denken kolkt en kookt in damp en witte stoom,

Met wrakhout drijvend op de losgelaten krachten,

Wat is dat toch voor een afgrijselijk schroeien?

Wat is dat toch voor een verterende gloed,

Die daar wild tekeer gaat in ’t smeulende bloed?

Wat is dat voor brand die niet ophoudt te gloeien?

Los uit de pols een nummer, maar krijg geen gehoor.

In mij is iets, dat alsmaar door wil blijven bellen.

Ik druk de toetsen en ik voel mijn hart versnellen.

De toon weerklinkt als dolle Black & Decker boor,

Mijn raam gaf uit op de Sint-Nicolaas kerktoren,

Oorspronkelijk omringd door tombe, graf en zerk,

Maar later door een aangeharkt gazongrasperk,

In Liedekerke waar ik zowat ben geboren.

Atomium, metaalkristal van negen bollen,

Wat staat gij uitvergroot op ronde pedestal:

Een vastgelopen praalwagen van carnaval,

Omgeven door een wolk van smog en voorjaarspollen.

O schoonheid, gij gaat snel voorbij! O zoetste zoet!

Hoe staat ge toe, dat ik mijn jeugd verdoe in zuchten?

Laat mij alleen maar zitten naast uw ranke voet.

Gij weet dat daarbij steeds mijn oog uw blik zal vluchten.

Het huis is ruim en schoon, een aangenaam gebouw.

De tuin omzoomd met ooftstruweel. Gesnoeide hagen.

Vers fruit en goede wijn; vertoon noch kinderwagen,

In ongestoord genot van toegewijde vrouw.

Een kruiwagen en koekoeksklokken

Een lucht van koekenbakkaneel

In’t rustige Steenokkerzeel.

Gehokt en met de kip op stokken

 Zonet zat hij vergeefs zijn Vlaams uit ‘t hoofd te blokken,

Nu is hij dood, gestorven in Steenokkerzeel.

Hij wilde graag naar buiten en dat was teveel

Gevraagd. Geboeid teruggebracht met wapenstokken!

Mijn beste vriend kijk toe en hou je ogen open.

Nog wat geduld, want ik ben weldra uitgetierd.

Vergeefs heb ik zo vaak mijn woede botgevierd,

Naarmate de schandalen tot tirades nopen.

Vanuit mijn venster heb ik uitkijk omtrent migranten,

En landverhuizers die hier vragen om asiel.

Voor sommigen is het een roeping of een stiel.

Ik zie ze bij het Klein Kasteeltje lanterfanten.

De vlucht naar Togo loopt op Zaventem intussen,

Nog voor hij kan vertrekken staand op het tarmac,

Vertraging op door een in-tragisch ongemak,

Want Semira Adamu stikte in een kussen.

Daar landt een vliegtuig vol vervolgde patjepeeërs,

Op het sissend tarmac  van vliegveld Zaventem,

Op reis naar hun onthaalverblijf in Wommelgem,

Ze nemen bussen, trucks en boten, onderzeeërs,

Op tafel liggen saam gevouwen zwarte handen.

Een Afrikaanse jongen, amper twintig jaar,

De kneukels kruiselings geschrankt in bidgebaar,

Hier aangespoeld uit de erbarmelijke landen.

Verkleumend bij de poorten van het Klein Kasteeltje,

Kwam hij mij tegen, de verdwaalde vluchteling,

Uit Antwerpen, met op zijn rug zijn huishouding:

Verdoolde sprookjesman, die net als Repelsteeltje,

Er heeft een Belg een Marrokaan omvergeschoten!

Meteen komt het in Antwerpen tot fikse rel,

En in het straatbeeld woedt de losgebroken hel.

De burgemeester, als gewoonlijk uitgefloten:

De schepen hebben koers gezet naar ‘t Hoge Noorden.

De koningsklok weerklinkt met luisterrijke galm.

De Tall Ships Race schiet op. Het water glad en kalm.

Het televisiebeeld niet breed genoeg voor woorden,

De laatste keizerin, uit zaad van rode tsaren:

Een socialistisch kleedje heeft ze uitgezocht,

En was plotsklaps voortijdig klaar en uitgekocht,

De doffe burgermoeder der Antwerpenaren,

Het Noorden water, ‘t zuiden koren op de molen

Bij vlagen waait een bitter taalressentiment

Gered is weer voorlopig het gouvernement

Leona heeft haar centen voor Antwerpse scholen.

Daarbinnen komt het feest tot schamele finale.

Ik ben net klaar met ’t rollen van een sigaret

Met bij gebrek aan vloei papier van de gazet

Hoe moet het verder na, dat staat niet in Van Dale,

Mevrouw roept op revolutiebarricades,

De hele week al uit gebruikelijke doen.

Nu springt ze op, dan schopt ze met haar damesschoen,

Of breekt weer uit in weergaloze scheldtirades.

Ik, haar chauffeur, heb haar carrière begeleid.

Van Mars en Bounty heb gevreten vele repen.

Van menig feest haar lijf naar huis heb moeten slepen.

En haar gesteund, geschraagd in haar groot stadsbeleid.

Het narrenschip Waar Brabo Antigoon met losse hand neervelde, Ligt blauw op straat en rood ligt kermend in de goot Op apegapen, en de schipbreuk is zo groot, Dat ze de stad op stelten zette en ontstelde!   Museum aan de stroom, Chicago aan de Schelde: Gesukkeld van de...

Toen Keizer Karel leefde, is de builenpest

Als Dulle Griet getrokken door Antwerpse straten.

Zo hebben velen er het leven bij gelaten,

Tot iemand kwam die heel de stal heeft uitgemest.

Wat voor een schaduw ligt daar over lage landen?

Daar drijft een bruine bui en breidt zich immer uit,

Vermengd met zwaveldamp van knallend wapenkruit,

En rookpluimen van aangestoken woningbranden.

Door merg en been gaat op de Nederlandse pleinen

Bloedstollend, oorverdovend akelige schreeuw.

Zo schreit de moe getergde Nederlandse leeuw.

Geteisterd, afgeschaft zijn de cultuurdomeinen,

Burengerucht Het is me wat bij de gestoorde Noorderburen: Het kikkerland, voor woorden altijd al te mal, Verkeert in hemeltergend trage vrije val, Een neder tuimeling die eindeloos blijft duren.   De kiezer legt regentenklasse in de luren. Ze zijn ten prooi aan...

De bijl ligt aan de wortelvoet van de beschaving.

Een roversbende maakt zich op en staat paraat,

Zich baas te maken van de helmstok van de staat.

Een nieuwe orde met hardhandige handhaving.

De Schelde en de Rijn zijn boordevol van tranen.

Een moordenaar heeft Nederland van Messias beroofd,

En van het beter vaderland dat hij hen had beloofd:

Een sageheld in strijd met draken en varanen,

Een doorn in het oog van rechtse partizanen:

Het wordt een christelijke staatsbegrafenis,

Met een eucharistie en een requiemmis,

Nog een keer rondgereden in de brede lanen:

Grieks koor van vuile vrouwen op de voorgrond klagend,

De haren afgeplukt van kaalgekrabde kruin,

Gebroken nagels, scheurgewaad, terwijl ze puin

Wegruimen, naar bloedwraak en genoegdoening vragend,

Je zult altijd zien dat er onderaan dijken,

Een kantelpunt is dat de bron vormt van kwel,

Wat nooit zo erg goed is voor het dijkgestel.

Wat daar het gevolg van is zal later blijken.

Een kaakslagkop met sensuele volle lippen,

Geweld en nijd verspreidende testikelzak,

Met de gepaste stropdas in het nette pak,

Neanderthaler vol van steentijdperkbegrippen!

Zijn dure auto zijn de ruiten ingeslagen,

Nabij een gracht in een uitzinnig Amsterdam,

Zodat de spreker strompelend de zaal inkwam,

En zijn chauffeur zich liet verzorgen en beklagen.

De exit poll zat er geweldig naast te ramen.

De kiezers lijden aan geheugenamnesie,

Of beter nog aan valsheid en hypocrisie,

Bij het verlaten van het stemhok. Niet te pramen,

De SP is op zoek naar talloos veel miljoenen.

Een duur verdict heeft het Verbrekingshof geveld.

Terugbetaald moet worden het corruptiegeld

Het zweet staat socialisten in de nauwe schoenen

Ik dronk een glas met Nederlandse journalisten,

Geboren tussen twee rivieren op een terp.

We spraken over een Europees onderwerp,

Terwijl we met citroenjenever ons verfristen.

In heel de wereld van het Rouppe Plein tot Peking,

Is werkend volk vereend in viering van 1 Mei.

De arbeidersbeweging legt haar jaarlijks ei.

Sinds meer dan honderd jaar met oorlogsonderbreking.

Onstuitbaar struint de koningin der Nederlanden,

Langs hagen vlagjeszwaaiers naar ‘t aanmeerstaketsel,

En komt daar monter aan zonder het minste letsel,

Met hoed op hoofd en handschoenen om handen.

Het prinsenbruidspaar is met de noorderzon verdwenen,

Ontkomen aan de persaandacht, met stille trom,

Ontsnapten bruid en versgetrouwde bruidegom,

Aan het spektakel op de toppen van hun tenen.

Bijeen geroepen opeenvolgende conclaven:

De kardinalen uit de naad zich afgesloofd,

Door een sirenenzang van hun verstand beroofd,

De van wilskracht verstoken politieke slaven.

April tweeduizend een, verzopen in de regen.

Ontluikt straks met valleilelies de eerste mei!

De glastomaat, de aardappel, de vroege prei,

Ze zijn al wel te koop; de prijzen vallen tegen.

Hij praat zonder eind en loopt af als een wekker.

En ijverig ligt hij waar mogelijk dwars,

Afwisselend nors en balorig en bars,

De vinger geheven of los aan de trekker:

Partij van waarden? Ja, dan denk ik: welke waarden?

Kapotgeschoten vlag, wat rafels en een flard?

Het persverhaal onsamenhangend en verward.

Wat zijn die waarden dan, en wat de tegenwaarden?

Jij schreef omtrent wie straks de volkseenheid gaat leiden,

En reageerde koeltjes op mijn pennenvrucht.

Een rechtse voorstander van orde en van tucht.

Die graag een nieuwe orde voor helpt te bereiden,

De volkseenheid verscheurd, gesplitst, in twee gespleten.

Met vreemde scènes op het plein van Martelaars,

De rangen van de medestanders worden schaars,

Door nachtvergaderingen op, en moe gesleten

Getroffen door de gifpunt van een sluipmoorddolk:

De werkschroef en de dienstmeid van democratie,

Blijkt diep besmet met softdrugs en met Extasy,

Door cocaïne meegesleurd in wilde kolk.

Nog voor het koninkrijk, is volkseenheid gaan splijten.

Het was me wel de week die nu is afgerond,

Met een akkoord in het paleis van Lambermont.

‘t Zal niet het land maar de partij aan flarden rijten.

 Al heeft de Vlaamse Leeuw zijn kiezen stuk geslepen,

De kaken moe gekauwd, nu hij niet langer bijt,

En malend tandglazuur van kieskronen verslijt,

En stilstaat op zijn vaal geworden gele strepen;

Vincent van Quickelborne moet zijn speech herschrijven.

Beneveld door de dampwalmen van cannabis

Sloeg hij aanvankelijk de plank een beetje mis,

Tot onmin van de bond van verontruste wijven,

Moderne versie van het Nibelungenlied,

In ongelijke strijd van lamme tegen blinde,

Heeft Hagen laf vermoord de Volkseenheid-Siegfried,

Die teder zijn Kriemhilde en zijn Land beminde.

De Volkseenheid voortaan door Geert is voorgezeten!

De laden uitruimen moet voorganger Patrik,

De zwaarbeproefde huisarts geeft daarbij geen kik,

In kommerloopbaan is zijn pijndrempel versleten.

Wat is er loos met de volkseenheid plus idee?

Spreekwoordelijke knuppel in het hoenderhok!

De fladderende kippen vielen van hun stok.

Het stoof en wemelde van ruivend kakelvee

Gebeiteld zit hij fotografisch te verschralen,

Gelaat bebaard, doorgroefd, op ‘t schedelbeen geteerd,

Zijn trekken uitgemergeld en zijn kruin verweerd,

Met doorborende blik en volgspot ogenstralen!

Het koninkrijk is er wat vrijer op geworden.

Bezit van zachte drogen als hasjiesj en weed,

Of bij gelegenheid een pil of zo van speed,

Gedoogd en niet getreiterd zal je er om worden.

Ze kijkt alsof ze loenst naar tabletaspirine.

Borstwering weelderig in uitgesneden V,

Een slagschip van een vrouw. Ze puilt uit de teevee.

En praat met stille kracht en stem van windturbine.

Naarmate Phara doorvraagt, zakt zijn mond wat schever.

Per direct uitgezonden op de hele Vee eR Tee:

De voorzitter van Nationale Volks Armee,

Baldadig staatsman en gewiekste hertshoornkever.

Waar liggen de heelkundige precisiemessen?

Met klievend lemmer dat zich snijdend zelf scherp slijpt

Een lancet of scalpel, want barstensvol gerijpt,

Spuit  groene etter uit  de fistels en abcessen.

De Götterdämmerung van Christendemocraten,

Walküren van de katholieke wijvenbond,

Die krijsend kronkelen in kringen om en rond,

Een keurpubliek voor een grossier in grote maten,

De toppen zijn besneeuwd, bepoederd en bestoven.

Het is slecht weer in ’t christelijke koninkrijk.

En in ons land van Lombardsijde tot Maaseik,

Daalt nevelsliert met geur van buskruit in de kloven.

Kom binnen, kom binneuh ‘t spektakel gaat beginnen!

Vandaag een circusnummer bij de EVP,

De Europese doorslag van de CVP.

De voorzitter is kwaad, en bijna buiten zinnen,

De antipolitiek kraait zege en victorie.

Ze persen met zijn allen druiven van de wrok,

En lozen mondvocht. Op een borrel scheelt ‘t een slok.

D’ op stang gejaagde burger zweet uit elke porie,

Wijlen de week: ik raak er niet op uitgekeken.

De eerste gast is niemand minder dan Van Peel,

Voorzitter van het Christelijke onderdeel

Van het regeerbestel van papen en van leken.

Ze staan daar op het podium elkander te verdringen,

De kin vooruit, aaneengesloten, hand in hand,

Een voorbeeld van beslistheid voor het hele land,

Rondborstig met zijn allen ’t slotlied mee te zingen,

Moboetoecijfers bij de christen democraten!

’t Applauscongres verkoos in een ovatietent

Een voorzitter met drieënnegentig procent.

De schapenkudde stond de partijpsalm te blaten.

‘Wir haben’s nicht gewusst’ Hoe klinkt dat in het Waals?

We vroegen het een ere-parlementsvoorzitter.

Zijn antwoord kwam gelaten en het klonk wat bitter.

Zijn glimlach had iets vaals, iets kaals en ook iets schraals.

De beuk moet in de illegale weekendhuizen!

Maar overeind staat zonevreemde stoeterij.

De heren eten in dit leven rijstebrij.

Dakloos op straat staan de gewone arme luizen.

Nu ook al in de ochtendkrant sonnetten staan,

En Bancontact bedienden voor het scherm opstelt,

Die oudjes helpen met het pinnen van hun geld,

Is alle hoop niet uit dit landje weggegaan.

In Groningen bestaan ze nog de dodenakkers.

Of oer-Keltische hoopjes stapels laag op laag,

Uit vroeger tijden opgericht tot op vandaag,

Door boeren, veetelers en vroege pottenbakkers.

Verbrokkelde ruïnes, ingestort’ arcaden:

Gezien in een museum op een schilderij,

Een puinhoop en een doodgelopen gaanderij,

Met balustraden en hologige façaden.

Oranje bruin in ’t paarse land van Wimmetje:

Je wordt er gek van het gedraaf en het gehol,

En horendol, want heel het land is barstensvol.

Van Leefbaar Nederland blijft nog een schimmetje

Door merg en been gaat op de Nederlandse pleinen

Bloedstollend, oorverdovend akelige schreeuw.

Zo schreit de moegetergde Nederlandse leeuw.

Geteisterd, afgeschaft zijn de cultuurdomeinen,

Wat voor een schaduw ligt daar over lage landen?

Daar drijft een bruine bui en breidt zich immer uit,

Vermengd met zwaveldamp van knallend wapenkruit,

En rookpluimen van aangestoken woningbranden.

Hoezeer ook Liechtensteinse koorts mag overkoken:

Het mond- en klauwzeer is een overschat gevaar,

In vergelijking met de duivelskunstenaar,

De dichter die in grote woede is ontstoken.

Marforio, hou op met zeuren en met simpen.

We zijn er nu wel achter dat je godsdienst haat,

En een bloedhekel hebt aan iedere fanaat.

Zoals je nu weer tegen moslims staat te schimpen!

Op Hottentotten stottert het sonnettentennis.

Neem nu om te beginnen zelf de Hottentotten:

Toen ze geen tenten hadden, woonden ze in krotten,

En van doortrektoiletten hadden ze geen kennis

Geraaskal van een paddofreak als nooit tenvore!

Veel larie en apenkool, geouwenhoer, gelul ,

Gestoofde kut met pere.  Hope  flauwenkul .

De tussen-n. Een gruwel. Niet om aan te hore!

 Waar kan ik nu mijn wrevelpijlen nog op richten?

Wie kan ik nog met vloek en anathema slaan?

De kandidaten mogen in de rij gaan staan.

Niet dringen, want we hebben volop bliksemschichten,

Marforio, ik kom terug op senza fine.

“Het is een eindeloos want steeds herhaald verhaal

En op de duur wordt het een klein beetje banaal,”

Zo zei onlangs Zuster Maria Margarine.

Ik overkom je als een sluipwesp of een spin,

En weldra heb ik al je hersens uitgezogen,

En hier en daar een rechte zin wat kromgebogen,

Gif in je merg geprikt bij mijn maaltijdbegin

De pest, de doorloopcholera, de klerenpokken,

De vogelgriep, een kopvalling, het vliegend zot,

Krampachtige bevolking  zittend op de pot,

Er is geen maat aan al het kwaad dat ik berokken,

Wat heb je met de Zandstraat, of is het de Zavel?

Waarom heeft deze straat je aandacht zo geboeid?

En is vervolgens tot een item uitgegroeid?

Het ruikt naar poederstof en neergeslagen zwavel

Marforio is aan het broeden. Kijk maar uit.

Wat gaat hij doen? Met een penseel of borsteltrekken?

Met houtskool of Chinese inkt, gouachevlekken?

Of braakt hij gal en onverteerde resten uit?

Een binnenmeer vol slik, tot aan de silhouetten

Van eilanden, al zit vandaag het weer niet mee.

Daar strekt zich uit: de brandingloze Waddenzee,

Maar als een wolkentoren waardig op komt zetten,

Het waterpluimvee mag daar een en ander kwaken,

Het zoekt vergeefs naar voedsel in bevroren slib.

Verkleumde meerkoet, zeemeeuw of verkouden snip ,

Die wintervogelkreetjes als ijspegels slaken.

Wat gaat gij tussen lommerrijke professoren?

Hoe schrijdt gij daar in toga of in zwarte pij?

Een ezelsvellenstoet. Het lijkt een schilderij,

Met een bord voor de kop en een stop in de oren.

Want jij en ik wij dichten voor de dolle pret!

En soms om te genieten van een pseudo-ruzie,

Of om te knutselen aan omgekeerd sonnet,

Helaas is mijn relaas niet meer zo chronologisch,

Nu zin na zin aan lettervlekken open spat,

En fragmentarisch af en toe onzin bevat.

Het is zo op het eerste zicht niet al te logisch,

De mouwen opgestroopt, de pen in inkt gedoopt,

Galnoteninkt. De eerste regel eruit persend,

En regelmatig ook de vochttoevoer verversend,

Tot antwoord op sonnet bij deze weer genoopt.

Hartsgrondig wens ik U dat U door kakkerlakken,

Krioelend in uw huis, bekropen en verteerd,

Gevonden wordt, de ingewanden uitgesmeerd,

Met maden en met wormen en met huisjesslakken.

“Waar is de brulpaus? Zoek hem! Vind hem! Ga hem halen!

Roep excommunicatie en het interdict

Uit, dat de ketter zich in zijn ontbijt verslikt;

Hits op een koor van grofgebekte kardinalen,

Breng mij het boek met van de pot gerukte woorden,

En een pot zwavelzuursulfaat versterkt met vitriool,

De medische Larousse en een puberschool,

En een deskundige in sluipkaraktermoorden;