“De grootste voldoening die je als schrijver kunt hebben, is te weten dat je iemand hebt kunnen helpen op een moeilijk moment in zijn leven.”

Het nieuwe boek van dr. Michel Deruyttere, ‘Stethoscoop aan de haak. Witte jassen gaan vreemd.’, vertelt over het ‘vreemdgaan’ van mensen uit de zorgsector. Artsen, apothekers, verpleegkundigen, tandartsen, virologen enz. zetten op een bepaald moment hun praktijk stop of terzijde om een totaal nieuwe weg op te gaan. Het nieuwe boek is vooral interessant, omdat de auteur 18 Belgen ontmoet heeft waaronder ondergetekende. Journaliste Karolien Selhorst had naar aanleiding van het verschijnen van het boek een kort interview met mij.

Peter, vanwaar die koerswijziging?

“Bij mij is er altijd een spanning geweest tussen geneeskunde bedrijven aan de ene kant en aan de andere kant mijn literaire ambities. Ik wilde altijd al schrijver worden, maar mijn ouders vonden – zoals dat zo vaak is in veel gezinnen – dat ik eerst een vak moest leren en misschien hadden ze daar wel gelijk in. Daar kwam nog bij dat mijn moeder MS had en er alles aan gedaan heeft dat ik arts zou worden. Haar grote droom was namelijk dat ik door wetenschappelijk onderzoek een remedie voor MS zou vinden. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik van mijn carrière ook wel de vruchten heb geplukt en ik besef nu ook dat je van het schrijverschap niet kunt leven.

Nu, uit die spanning in mijn leven kwam een soort tweedeling voort: Peter van Breusegem die overdag huisarts is en ’s avonds ben ik Dirk van Babylon, de schrijver. In 1986 is er dan een crisis in mijn leven gekomen, een soort burn-out, die te maken had met de uitbraak van de aidsepidemie. Ik voelde dat ik in de structuur waarin ik toen zat niet meer kon functioneren. Ik voelde me enorm machteloos ten opzichte van die nieuwe ziekte die veel jonge mensen trof in de bloei van hun leven. Ondertussen had ik echter wel een literaire prijs gekregen en zo ben ik in 1986 voor een aantal jaren uit de geneeskunde gestapt. Ik heb toen besloten mij nuttig te maken door aan aidspreventie en zorg te doen door literaire producten te scheppen.”

Wat wou je de lezer bijbrengen? Had je met andere woorden een missie als schrijver?

“Om het met Multatuli te zeggen: ik wilde gelezen worden. Schrijven is een vorm van communicatie met mensen die je niet kent en als schrijver hoop je dat je die mensen kunt raken, dat je hen iets kunt bijbrengen. Het is dan ook erg leuk om reacties te krijgen van lezers die laten weten dat je hen hebt geraakt of dat ze zich getroost weten door wat je schrijft. Dat is de grootste voldoening die je als schrijver kunt hebben dat iemand je laat weten dat je hem of haar hebt geholpen op een moeilijk moment in zijn of haar leven. Dat is verschrikkelijk leuk om te horen. Recensies in de media zijn vergankelijk, maar de persoonlijke reacties van mensen blijven me altijd bij.”

In het boek staan heel wat bekende figuren. Met wie kan je jezelf best vereenzelvigen?

“Ik heb een enorme bewondering voor Jean Daskalidès, die bij het brede publiek het meest bekend is als pralinemaker van de merken Daskalidès en Leonidas. Daarnaast was hij ook actief als gynaecoloog, filmmaker, jazzmuzikant, vrijmetselaar, ziekenhuisdirecteur en lector aan UGent. Naast een creatieve duizendpoot was hij ook door en door menselijk. Zo heeft hij in de kortzichtige jaren ‘50 in Vlaanderen veel vrouwen geholpen die ongewenst zwanger waren. Dat bracht hem in 1959 zelfs even in de problemen. Kortom, het is iemand die ik mateloos bewonder. Zo’n mensen zijn uniek en ik hoop dat ik op een meer bescheiden niveau ook iets in die zin kan nalaten. Dat je voor andere mensen richtinggevend kunt zijn of dat je toch kunt zeggen van: waar we kunnen, moeten we helpen problemen op te lossen. We moeten allemaal onszelf proberen te overstijgen.”

Waarom moeten mensen het boek kopen?

‘Stethoscoop aan de haak’ is een boeiend non-fictieboek dat toont dat eenieder zijn leven op elk moment een totaal nieuwe wending kan geven! Het boek is vlot toegankelijk en leest als een trein. Een aanrader in corona-tijden!

Over de auteur

Michel Deruyttere (1940) was specialist Inwendige Ziekten. Hij is secretaris van Montanus vzw, de medisch-historische kring van Brugge, waar hij ook stadsgids is. In 2014 verscheen zijn boek ‘Markante vrouwen in de geneeskunst’.

Meer informatie over het boek: https://www.beefcakepublishing.be/product/stethoscoop-aan-de-haak/

 

Geschreven door Karolien Selhorst.

 

Doorzoek de site

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
Search in posts
Search in pages

2 juni 2020

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *