Oradour sur Glane

Voorgelezen door Dina Sonck

Wat nog het meeste opvalt, zijn de naaimachines,
Die brand weerstonden, de metalen rug gekromd.
Verroest door weerinwerking, tooien ze verstomd
Verkoolde huizen op, en zwijgende ruïnes.

Onhoorbaar is de weergalm van de krijgsbottines,
Genaaid, gestikt de burgerschap en uitgegomd.
Zinloos geweld dat nog niet echt is uitgegromd.
Het zindert na in steeds hernieuwde wraaklawines.

Het vliegwiel is herkenbaar, zij het aangevreten,
De rug door zoveel leed gebogen en verweerd,
De naalden afgebroken en de kammen afgesleten.

Herinneringen door de tijd niet helemaal verteerd,
Een blik vol afschuw voor het menselijk geweten.
Geen voet meer op de aandrijfplank teruggekeerd.