Schilderij van Permeke

Voorgelezen door Dina Sonck

Het landschap afgeleefd. Haar trekken afgestorven.
Het Westhoekplatteland met boerin op het erf,
Geschetst met granen in de hand op kippenwerf,
In dikke lijnen op het schildersdoek gekorven.

De oorlog heeft de vrede lang genoeg bedorven.
Door grijze morgenluchten drijft een paarse kerf,
De horizon is als een scherf van dikke verf.
De rusteloze geest heeft om- en rondgezworven.

Als u straks zelf ook uitsterft per individu,
Als u die laatste zucht in eigen naam zult slaken,
Bekruipt u in Uw laatste uur uzelf; en U.

Kunt dan het laatste ongenoegen smaken:
De dood is als bij regen een kapotte paraplu.
We bleven droog als hij maar open was te maken.