Allah Akbar!

Remember Christchurch

De teller staat op vijftig doden wanneer ik dit schrijf. Ik bedoel de schietpartij in Christchurch, Nieuw-Zeeland van vorige vrijdag, 15 maart 2019, waar een extreemrechtse schutter, gedreven door moslimhaat, in het wilde weg op een menigte moslims heeft geschoten, die zich in twee moskeeën voor het vrijdaggebed verzamelden.

Nieuw-Zeeland heeft een zeer kleine moslimgemeenschap van zo een vijftigduizend op een totale bevolking van pakweg vijf miljoen. De dader is een Australiër als ik het goed begrijp, die veel gereisd heeft en nauwelijks banden heeft met het land waar hij zijn misdaad tegen de mensheid heeft begaan. Hij heeft ook in Europa verbleven, waar hij zich kon laven aan de moslimhaat die ook hier dagelijkse kost is, en die hier geraffineerde hoogten bereikt als we de sociale media eropna slaan.

Het is bijna dertig jaar geleden dat we in België de zogeheten zwarte zondag kenden, toen het Vlaams Blok bij de verkiezingen op 24 november 1991 vanuit het niets met twaalf zetels in het parlement kwam. Al die tijd hebben we de moslimhaat alleen maar zien toenemen, aangezwengeld door politici die er brood in zien leugens te verspreiden en angst te stichten, en uiteindelijk tot haat op te roepen.

Het Gentse Hof van Beroep heeft op 21 april 2004 het toenmalige Vlaams Blok veroordeeld op grond van de wet van 30 juli 1981 tot bestraffing van racisme en xenofobie, op klacht van het Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding en de Liga voor Mensenrechten. De partij loste zichzelf op en dezelfde mensen stichtten meteen een nieuwe partij die we nu nog kennen als Vlaams Belang, om vrolijk met hun gore ideeënverspreiding doorgaan.

Wat in Nieuw-Zeeland is gebeurd is het rechtstreeks gevolg van de onbeschaamde haatpraat die bij ons al bijna dertig jaar opgeld doet, en de laatste jaren alleen maar schriller en ranziger wordt. Hopelijk zakt dat nog een keer in. Ik ben ervan overtuigd dat de schutter net het omgekeerde zal bereiken, van wat hij beoogde, omdat veruit de meeste mensen een dergelijke terreuraanslag hartgrondig zullen veroordelen, en de sympathie naar de slachtoffers zal gaan, die voortaan wat hebben in te brengen. Christchurch zullen we niet gauw vergeten, want het ruikt naar genocide.

---