
Sonnet van Anna
De coronacrisis: het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel. Soms brengt ze ook het beste in mensen naar boven. Zo kregen we op 26 maart jongstleden van een trouwe fan een bijzonder mooie reactie op het sonnet van de dag. We willen ze u niet onthouden en publiceren ze hier:
Alleen leven met herinnering.
‘k Weet niet hoe ik het zeggen moet.
‘t Geeft zeker geen rust aan ’t gemoed,
en is tevens ook aanleiding tot verbittering.
Maar wat de heer Van Babylon doet:
hij schenkt mij dikwerf mijmering.
Gaat daar dag na dag verder in,
en ik doe mij daaraan te goed
Hij stuurt mij Roemi samen met Hafiz,
Pasquino vergezeld van Marforio;
en nooit is het wat het is.
Soms snaaks en olijk of zo,
maar spannend is ’t gewis,
en altijd steelt hij de show.
Anna Facsimile
Bedankt, Anna, om dit met ons te delen!
Dirk van Babylon
Recente bijdragen
Meer burn-out en psychisch lijden, maar wie luistert?
In een vorig artikel kaartte ik al de duidelijke toename van burn-out en psychische problemen aan. Die evolutie heb ik de afgelopen jaren ook in mijn […]
De wil om te blijven helpen
Het viel me zwaar om mijn patiënten te vertellen dat ik zou stoppen in mijn praktijk in Brussel. Misschien verklaart dat ook waarom ik ervoor kies […]
Ik moet u iets vertellen
Vanwaar komt nu mijn drijfveer om mensen in noodsituaties te (blijven) helpen? Een bepalend moment in mijn carrière was mijn inzet in de jaren ‘80 […]
Geef een reactie