Corona ontbloot: inleiding

Inleiding

Wat ik er zelf ook mag van vinden, we zijn geboden de maatregelen die de overheid heeft uitgevaardigd, in de praktijk toe te passen. Als huisarts sta ik zo een beetje in de vuurlinie. Ik wil me niet aan mijn plicht onttrekken en doen wat ik kan om de getroffen bevolking te helpen, maar ik heb toch zo mijn bedenkingen bij de cijfers.

Op het ogenblik dat ik dit schrijf zijn er volgens een populaire tellerwebsite wereldwijd 156.533 gevallen van de coronavirusinfectie vastgesteld, met 5.835 overlijdens te betreuren en 75.922 patiënten die geheel hersteld zijn. Dat laatste cijfer groeit het meest. De sterfte bedraagt zo één à twee procent van de gevallen, voornamelijk chronisch zieken en verzwakte bejaarden.

Zijn dat nu cijfers om van achterover te vallen? In China leven bijna anderhalf miljard inwoners en is een regime aan de macht dat graag cijfers manipuleert. Het is allemaal met een korrel zout te nemen, zeker als ze nu met succesverhalen komen. Officieel gaat het in dat onmetelijke land om 80.990 gevallen, waaronder helaas 3.199 overlijdens en 66.914 herstelden.

Voor die laatste groep die er niets aan overhoudt is het gewoon een kwalijke griep, en voortaan zijn ze immuun. China is waar het allemaal begon en waar de meeste slachtoffers zijn gevallen. Wat Europa betreft, is Italië het ergst getroffen. Er zijn ongeveer tweeënzestig miljoen Italianen. Ze hebben daar, nu ik dit schrijf, 21.157 gevallen en 1.441 doden. Ongetwijfeld zullen ook daar de meesten er zonder kleerscheuren afkomen.

Alle cijfers zijn relatief, maar is dit voldoende om de hele wereldeconomie stil te leggen? Blijkbaar wel. Het toont onze kwetsbaarheid en onze afhankelijkheid van elkaar. Niemand mag nog reizen. Feesten mag ook al niet meer. Ons zorgmodel is ontwricht en het ziet ernaar uit dat al die maatregelen ertoe leiden dat het nog veel langer duurt, maar dat is wat ik ervan denk.

We zullen waarschijnlijk naar een endemisch model evolueren, waar het virus in de bevolking hier en daar voorkomt, maar van een pandemie spreken, lijkt met toch een beetje voorbarig. Het zal wel tot een modus vivendi komen. Een manier van samenleven tussen het virus en onszelf.

 

---