De Spaanse griep
Het is allemaal niets vergeleken met de Spaanse griep die van 1918 tot 1920 de wereldbevolking teisterde en een half miljard aardbewoners aantastte, met tussen de vijftig en de honderd miljoen doden in alle landen tezamen in alle continenten. Dat gebeurde net na de Eerste Wereldoorlog die ook al miljoenen slachtoffers had gemaakt, maar dat was haast weinig vergeleken met wat het influenzavirus in die jaren heeft aangericht.
Griep en pseudogriep bij elkaar genomen, zeg maar acute bovenste luchtwegeninfecties al dan niet met spierpijnen, hebben dit gemeen dat ze een kind of een volwassene een paar dagen buiten westen kunnen brengen, maar meestal overleef je dat. De sterfte is ,daarentegen, aanzienlijk voor pasgeborenen, zwangere vrouwen, patiënten met een of meer langdurige ziekten en hoogbejaarden.
De Spaanse griep doodde meer mensen dan de aidsepidemie in de eerste vijfentwintig jaar van haar bestaan. Je moet dat ook een beetje in de context zien van de wereldbetrekkingen in die dagen na de Grote Oorlog. Grote hoeveelheden manschappen werden verscheept enz. De wereld was globaal geworden. Ook afgelegen archipels in de Stille Zuidzee en zelfs de Zuidpool moesten eraan geloven.
De griep is overal doorgedrongen en heeft de mensheid niet vernietigd, net zomin als de oorlog in al zijn dwaasheid dat niet heeft gedaan. Het zijn altijd de weerloze zwakkeren die het gelag betalen. Dat lijkt wel een grondwet van het menselijk bestaan. Dat we dan als soort allerlei vormen van solidariteit bedenken, met inbegrip van soms beperkende maatregelen, om die zwakkeren te beschermen, siert ons en vormt een morele verplichting.
Je kunt dat evangelisch verankeren zoals in mijn geval, maar voor de anderen die aan Jezus Christus geen boodschap hebben, kunnen we ook teruggrijpen naar de Verlichting om dat ethisch appel te rechtvaardigen. We zullen desondanks altijd kritisch blijven en de gegevens bestuderen, en onze gevolgtrekkingen niet onder stoelen of banken steken.
We moeten nu allemaal samen de rit even uitzitten en niet te gek doen, want je doet al gek genoeg.
Recente bijdragen
Racisme in opera – clichés vermijden en inzetten op inclusiviteit
Raciale elementen uit het opera halen Leestijd: 5 minuten. Het vermijden van raciale stereotypen in opera vraagt om een doordachte aanpak. Regisseurs […]
Racisme in opera – de opvoeringen van Turandot
De opvoeringen van Turandot Leestijd: 7 minuten. Turandots exotisme Reeds in 1926 vond de allereerste uitvoering van Turandot plaats, onder leiding […]
Racisme in opera – Het verhaal van Turandot
Het verhaal van Turandot Leestijd: 6 minuten. Inleiding De Italiaanse componist Giacomo Puccini (1858–1924) blijft met zijn opera’s nog een vaste […]
Geef een reactie