
Yves Saint Laurent was een van ’s werelds beroemdste modeontwerpers. Ondanks zijn succes, leed hij aan ernstige depressies en was hij zwaar verslaafd.
Levensloop
Als klein jongetje in Algerije is hij het mikpunt van zware pesterijen, die hij nooit te boven zal komen. Op zijn zeventiende gaat Saint-Laurent, die al van kindsbeen af verzot is op modetekenen, voor het modehuis van Christian Dior werken, waar hij na diens dood de leiding krijgt.
Tijdens de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog dient Saint Laurent in het Franse leger. Hij krijgt echter al snel een zenuwinzinking. Het modehuis Dior, dat al langer twijfels heeft over zijn ontwerpen, stuurt hem de laan uit. Hij blijft echter niet bij de pakken zitten en richt samen met zijn toenmalige partner Pierre Bergé het modehuis Yves Saint Laurent (YSL) op.
De emotioneel labiele Yves houdt zich bezig met ontwerpen en Pierre regelt de zakelijke kant. Door de zware depressies en het stevige drank- en drugsgebruik van de ontwerper, komt hun relatie meer dan eens onder druk te staan en in 1976 gaat het koppel op een vreedzame manier uit elkaar. Desondanks zullen beiden vrienden en zakenpartners voor het leven blijven.
In 2002 neemt Saint-Laurent definitief afscheid van de modewereld met een laatste defilé in het Centre Pompidou in Parijs. Amper 6 jaar later zal hij bezwijken aan de gevolgen van kanker. Bergé zal later aan de pers verklaren dat Saint-Laurent een manisch-depressieve stoornis had, waardoor hij frequent naar de fles greep en drugs nam.
De Franse ontwerper laat ons niet alleen een reusachtige nalatenschap, maar ook een gekweld levensverhaal na. Wat hij heeft gepresteerd, is niet te overzien, maar dat dit gepaard is gegaan met innerlijke strijd en een niet aflatende lijdensweg, geeft er een tragische dimensie aan.
Recente bijdragen
Meer burn-out en psychisch lijden, maar wie luistert?
In een vorig artikel kaartte ik al de duidelijke toename van burn-out en psychische problemen aan. Die evolutie heb ik de afgelopen jaren ook in mijn […]
De wil om te blijven helpen
Het viel me zwaar om mijn patiënten te vertellen dat ik zou stoppen in mijn praktijk in Brussel. Misschien verklaart dat ook waarom ik ervoor kies […]

Alle auteurs
- Patrick Bernauw
- Advies van de huisarts
- Aidsactivisme en homo-emancipatie
- Alsem
- Arbeidsongeschiktheid
- Blogs
- Boodschap van algemeen nut
- Breekbaar licht
- Covid
- Dirk van Babylon nieuwsbrief
- Dubbele roeping
- Essays
- Euthanasie
- Familie Bass
- Geschiedenis en toekomst van de praktijk
- Hersenspinsels
- Kritische blik
- Late Pasquino's
- LEIF-arts
- Medische nieuwsbrief
- Memoires van een huisarts
- Middelengebruik en verslaving
- Miguel Molinos
- Mijmeringen
- Ongecategoriseerd
- Ontslaving
- Poëzie
- Praktijk in Erembodegem
- Reizen
- Slaapproblemen
- Sonnetten
- Sprokkelmaand
- Terugblik
- Vi to
- Weltschmerz
- Woonzorgcentra
Over de auteur
Andere werken van onze auteurs
- juni 2025 (1)
- mei 2025 (1)
- april 2025 (2)
- maart 2025 (4)
- februari 2025 (2)
- januari 2025 (3)
- december 2024 (10)
- november 2024 (6)
- oktober 2024 (3)
- september 2024 (1)
- augustus 2024 (1)
- juli 2024 (1)
- juni 2024 (3)
- mei 2024 (2)
- april 2024 (73)
- maart 2024 (2)
- februari 2024 (4)
- januari 2024 (5)
- december 2023 (2)
- november 2023 (2)
- oktober 2023 (1)
- september 2023 (2)
- augustus 2023 (2)
- juli 2023 (1)
- februari 2022 (13)
- januari 2022 (1)
- december 2021 (13)
- november 2021 (13)
- oktober 2021 (10)
- september 2021 (12)
- augustus 2021 (21)
- juli 2021 (20)
- juni 2021 (8)
- mei 2021 (13)
- april 2021 (14)
- maart 2021 (14)
- februari 2021 (8)
- januari 2021 (10)
- december 2020 (16)
- november 2020 (27)
- oktober 2020 (27)
- september 2020 (32)
- augustus 2020 (21)
- juli 2020 (26)
- juni 2020 (26)
- mei 2020 (17)
- april 2020 (9)
- maart 2020 (1)
- februari 2020 (4)
- december 2019 (2)
- november 2019 (9)
- september 2019 (4)
- juli 2019 (5)
- april 2019 (1)
- maart 2019 (1)
Er is nog geen commentaar geplaatst!