
Norma Jeane Mortenson, (1926 – 1962) was een Amerikaanse actrice, model en zangeres.
Omdat haar moeder psychisch ziek was, bracht Norma Jeane het grootste deel van haar jeugd door in pleeggezinnen en weeshuizen. De jonge vrouw zocht een uitweg en trouwde op 16-jarige leeftijd met een buurjongen.
Toen haar toenmalige echtgenoot ging varen, begon ze te werken in een munitiefabriek waar ze ontdekt werd door een fotograaf. Al snel bouwde ze een succesvolle carrière uit als model en sleepte ze een eerste filmcontract in de wacht. Ze veranderde haar looks en zou voorstaan als Marilyn Monroe door het leven gaan.
In korte tijd evolueerde ze van sekssymbool in ‘Gentlemen Prefer Blondes’ (1953) tot komisch talent in ‘Some Like It Hot’ (1959) en uiteindelijk Amerikaanse icoon. In 1954 stapte ze voor de tweede keer in het huwelijksbootje. Deze keer met honkbalster Joe DiMaggio, van wie ze enkele maanden later scheidde. Haar langste huwelijk was met Amerikaans toneelschrijver Arthur Miller.
In die periode kreeg Monroe twee miskramen en had ze een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ze had depressieve buien, ondanks haar rijkdom en succes, en ze kampte met ernstig middelenmisbruik om de druk van de roem aan te kunnen. Ze scheidde van Miller vlak voor de première van ‘The Misfits’, dat hij speciaal voor zijn echtgenote had geschreven.
Op 5 augustus 1962 werd de blonde filmdiva dood aangetroffen in haar huis in Los Angeles. De autopsie wees uit dat er dodelijke dosissen chloraalhydraat en Nembutal in haar bloed aanwezig waren en gezien haar voorgeschiedenis werd haar overlijden geclassificeerd als waarschijnlijke zelfmoord.
Over haar dood is echter veel gespeculeerd. Zo luidde één van de vele complottheorieën dat ze vermoord zou zijn door de Kennedy’s, omdat ze een boekje zou opendoen tegen de pers over haar vermeende relaties met Bobby en John F. Kennedy. Daar is echter nooit sluitend bewijs voor gevonden.
Afbeelding Marilyn Monroe: Frank Powolny, Public domain, via Wikimedia Commons
Recente bijdragen
Meer burn-out en psychisch lijden, maar wie luistert?
In een vorig artikel kaartte ik al de duidelijke toename van burn-out en psychische problemen aan. Die evolutie heb ik de afgelopen jaren ook in mijn […]
De wil om te blijven helpen
Het viel me zwaar om mijn patiënten te vertellen dat ik zou stoppen in mijn praktijk in Brussel. Misschien verklaart dat ook waarom ik ervoor kies […]
Ik moet u iets vertellen
Vanwaar komt nu mijn drijfveer om mensen in noodsituaties te (blijven) helpen? Een bepalend moment in mijn carrière was mijn inzet in de jaren ‘80 […]
Geef een reactie