Ontslaving: licht en slapen

Veel jongeren kunnen niet in slaap vallen, omdat ze altijd bezig zijn. Tijdens de adolescentie verandert er veel met betrekking tot de slaap. Gemiddeld gaan pubers later onder de wol en slapen ze in het weekend langer uit. Ook geraken ze op schooldagen moeilijk uit bed. Sommige jonge volwassenen houden dat patroon nog lange tijd vol. Zeker als ze in verlengde adolescentie verkeren en in hotel mama verblijven.

Zijn die mensen van nature lui? Daar zullen we geen oordeel over vellen. Iedereen moet zijn eigen keuzes maken. Maar als het een klacht wordt, kan het toch aanbeveling verdienen ’s avonds kordaat alle schermen uit te zetten. Dit om even tot rust te komen en om eventueel nog naar een saai televisieprogramma te kijken, vooraleer het ledikant op te zoeken.

Je moet je hersenen de tijd geven tot rust te komen. Dat heeft niet alleen te maken met het verwerken van data, maar ook met de manier waarop jij je netvlies in het oog blootstelt aan licht. De hoeveelheid licht oefent een sterke invloed op je biologische klok uit.

Het is voor nieuwsgierige jongelui blijkbaar een natuurlijke neiging om de dag op te rekken en zoveel mogelijk prikkels mee te nemen. Een klassiek geval van misrekening, omdat we niet genoeg begrijpen dat de slaap geen tijdverlies is, maar een levensnoodzakelijk proces dat onze hersenen in staat stelt naar behoren te functioneren.

Het is tijdens de slaap dat onze hersencellen de nodige eiwitten produceren die de werking onderhouden, en het is ook dan dat de synapsen tot stand komen. Dat zijn de knooppunten tussen de zenuwcellen, waar ze signalen uitwisselen door middel van neuromediatoren en andere boodschappermoleculen.

’s Nachts tijdens de slaap worden de verbanden gelegd tussen de gegevens die je de hele dag hebt opgenomen om ze in het neurale netwerk te verknopen. Je moet je hersenen de tijd geven te herstellen. Nu moet ik niemand de mantel uitvegen, want ik heb dat zelf ook jaren gedaan, als zelfstandige, me van de slaap beroofd. Omdat je op een bepaald ogenblik zoveel werkt dat je nergens meer tijd voor hebt, ook niet om te slapen.

Dat is geen gezond ritme en het is vaak daardoor dat er een kink in de kabel komt. Op een bepaald ogenblik knapt er iets en dan kan het niet meer verder. Ineens kun je niet meer slapen en dan valt de zorgvuldig opgebouwde dag uiteen. Je hebt dan een grens bereikt, waar je niet meer over kunt, omdat elke reserve is opgebruikt.

---