Spring naar de inhoud

Ontslaving: goede raad

Ontslaving: goede raad

Degenen die het zich kunnen permitteren, verwijs ik graag door naar een professioneel netwerk van psychologen, ‘Faresa’ genaamd. Die dekken heel Vlaanderen en weten overal wel een psycholoog te vinden die snel kan optreden.

Vele lieden die ik zie, hebben geen geld. Zeker als het om ernstige gevallen gaat die diep zijn gevallen en die mede door hun verslaving aan de zelfkant van de maatschappij zijn beland. Je moet als arts telkens weer een rationele keuze maken die rekening houdt met de financiële draagkracht van de betrokkenen en de middelen die je in kunt zetten om te proberen iets aan het probleem te doen.

De snelheid van optreden is van belang, omdat je het motivatiemoment moet grijpen wanneer het zich voordoet. Er komen heel vaak problemen op ons af die je alleen maar kunt oplossen door er telkens weer het gesprek over aan te gaan. Als huisarts heb ik doorgaans onvoldoende tijd om me met diepgravende gesprekken bezig te houden.

Dat is vaak frustrerend. Als die persoon dan snel geholpen kan worden op een ernstige manier door een psycholoog die luistert en niet oordeelt – zowat mijn mantra – is dat een hele opluchting voor ons. Het staat de therapeutische relatie die we als huisarts op ons niveau met de betrokkene hebben geenszins in de weg.

Wel integendeel. Als huisarts probeer ik kansen te creëren en te benutten om het terrein voor te bereiden door zelf al een stukje psychotherapeutische arbeid te verrichten en een en ander bespreekbaar te maken. Of door voor een medicamenteuze benadering te kiezen. Altijd in overleg.

De persoon moet er klaar voor zijn, het onuitgesprokene uit te spreken. Dat gaat niet zonder slag of stoot en je moet rekening houden met het incasseringsvermogen van de persoon die voor je zit met zijn of haar geheim dat voorlopig onaangetast moet blijven. Dat moet rijpen en daar moet je zorgvuldig mee omgaan. In een verrassend groot aantal gevallen zullen we dan de afhankelijkheid kunnen inperken, zo niet oplossen, door een deskundige hulpverlening aan te bieden.

Ik ben niet zo pessimistisch om te zeggen dat er allemaal niets aan te doen is.


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Recente bijdragen

1987 – Oprichting van The Foundation

Sensibilisering rond hiv en aids Midden jaren tachtig. In Vlaanderen heeft de Katholieke Kerk nog steeds de touwtjes in handen. Conservatief en bekrompen. Hoe communiceer je dan over een nieuwe ziekte, die voor iedereen risico […]

Aidspatiënten van Dr. Peter van Breusegem – deel 1

Het verhaal van Hubert en zijn vrouw. In de jaren tachtig, middenin de aidsepidemie, begint Dr. Peter van Breusegem als jonge huisarts in zijn eerste praktijk. Een beetje onvoorbereid vangt hij de eerste aidspatiënten op. Ondanks het feit dat hij nog niet zo veel ervaring heeft, doet Peter zijn best hen zo goed mogelijk te begeleiden, ook op psychologisch vlak.

Kankerpreventie

Kanker voorkomen Wat kunt u zelf doen? Wat kan uw huisarts doen? Wat kan de specialist voor u doen? Primair en secundair Primaire preventie betekent iets doen nog voordat de ziekte ontstaat. Secundaire preventie is […]