Frida Kahlo werd geboren op 6 juli 1907 in Mexico City als dochter van een Duitse fotograaf die naar Mexico was geëmigreerd en daar in het huwelijksbootje stapte. Rond haar zesde kreeg ze polio en op 18-jarige leeftijd werd ze het slachtoffer van een tramongeval. Ze liep daarbij ernstige breuken op in haar ruggengraat, ribben, bekken en rechterbeen. Het was tijdens haar maandenlange ziekenhuisverblijf dat ze zichzelf leerde schilderen. Tegen alle verwachtingen in herstelde ze, maar ze zou wel haar hele leven geplaagd worden door hevige pijnen.

In 1929 trouwde Kahlo met de beroemde Mexicaanse muralist Diego Rivera. Hij reed menigmaal een scheve schaats en dat was een bittere pil om te slikken voor de jonge vrouw. Bovendien kreeg ze meerdere miskramen te verwerken. Het koppel scheidde uiteindelijk in 1939, maar ze hertrouwden in 1940. Nadien bleven ze apart leven en hadden ze allebei meerdere buitenechtelijke relaties.

In 1939 ging Kahlo een tijdje in Parijs wonen, waar ze exposeerde en bevriend raakte met kunstenaars als Pablo Picasso en de surrealist André Breton. In 1953 kreeg ze haar eerste solotentoonstelling in Mexico.

In de nacht van 13 juli 1954 overleed Frida Kahlo in het ‘Blauwe Huis’, waar ze 47 jaar eerder werd geboren. Volgens de artsen was een longembolie de oorzaak, hoewel sommigen vermoedden dat ze (opzettelijk) een overdosis morfine had genomen. De Mexicaanse was namelijk verslaafd aan meerdere middelen, waaronder opioïden, alcohol en sigaretten. Ook kampte ze met depressie en angsten.

Ondanks haar vroege dood, blijft deze sterke vrouw miljoenen mensen inspireren met haar eindeloze doorzettingsvermogen en kleurrijke, maar vaak macabere kunstwerken waarin ze op meesterlijke wijze haar pijn wist vorm te geven.

Foto: Guillermo Kahlo, Public domain, via Wikimedia Commons