Iemand verhuist bijvoorbeeld, is zijn routines kwijt, en kan niet aarden in de nieuwe woning. Is het een aanpassingsprobleem of het begin van iets ernstigs? Dat moet de tijd uitwijzen. We moeten in de acute fase dan ook tijd proberen te winnen. Geen drastische beslissingen nemen in het heetst van de strijd en vooral geen e-mails rondsturen.

Probeer intussen positief te denken en de kop niet in het zand te steken. Erken je gevoelens en besef dat hulp misschien aangewezen is. Verandering is mogelijk. Er is vast iemand te vinden die iets weet waaraan jij nog niet had gedacht. Zoek hulp en breng intussen zoveel mogelijk regelmaat in je dag. Elke morgen fris weer op en jezelf een beetje op kalefateren.

’s Morgens opstaan is vaak het moeilijkste moment van de dag, behalve het ’s nachts wakker worden. Dat is ook lastig. Sta op, doe de gordijnen open en laat het licht binnen. Zeg hallo tegen de dag. Dat is allemaal gemakkelijk gezegd natuurlijk, en dat weet ik ook wel, maar probeer het toch maar.

De slaap is verstoord en minder herstellend van aard, doordat je ineens in het midden van de nacht, pakweg rond drie uur wakker wordt met een beklemmend gevoel op de borst dat bijna niet te verdragen is. Dat is zowat de handtekening van depressie. Doorslaapstoornissen. Je valt vooreerst nog wel in slaap, maar je wordt op ontiegelijke momenten wakker en de slaap is om zeep.

Depressie leidt geheid tot verstoring van het dag-/nachtritme. Je kunt proberen daar bewust tegenin gaan. Tracht toch een beetje structuur in te bouwen bijvoorbeeld door driemaal per dag een kleine, maar fijne maaltijd te voorzien.  Ga naar buiten. Doe aan sport. Beweging heeft een genezend effect op je lichaam en je geest. Lopen, fietsen of zwemmen komen het meeste in aanmerking. Wandelen. De trap in plaats van de lift nemen. Kies voor verschillende korte momenten per dag.

Kom elke dag buiten je kot, wat raar klinkt in deze coronatijden terwijl ik dit boek schrijf. Probeer toch iets te hebben van sociaal contact. Blijf openstaan voor anderen. Ook gemakkelijk gezegd. Het geldt zeker voor eenzame mensen, dat je enige moeite moet doen om buiten te komen, al was het maar om een brood of de krant te halen. Praat erover met iemand die luistert en niet oordeelt. Dat is een van mijn mantra’s die ik altijd herhaal, het zij me vergeven. Zoek lotgenoten of deskundigen. Neem contact op met vrienden en familie op om je zinnen te verzetten.