
Intertekstualiteit
Intertekstualiteit
Het dure woord dat knipoogt
Naar diefstal bij een andere schrijver
Met zaklamp en bivakmuts
Zoals Collins het zo mooi verwoordt
Als je binnengeraakt in een verhaal
– En dat is niet moeilijk
Want het zijn vooral dagboeken
Die slot en grendel dragen –
Dan kijk je eens goed wat daar te vinden valt
Je staat in het huis van letters
Knipt je zaklamp aan
En begint met zoeken
Je vertraagt even bij bepaalde regels
En veegt er met je vinger over
Vervelende zinskronkels
Rare woordenschat
Plot twists
Worden meedogenloos uit de kasten en lades gegooid
Want je moet enkel het beste zinnetje vinden
En dat zit soms goed verstopt
Er zijn gevallen van intertekstualiteit bekend
Waar de schrijver eerst een klap tegen het hoofd kreeg
Zodat ie nooit zou weten dat jij inbrak om wat te jatten
Ik heb Collins geen klap gegeven
Geen prop in zijn mond geduwd
Of vastgebonden
Nee
Ik heb aan het begin van de tekst laten weten
Dat ik een metafoor bij hem gestolen heb
Die van de zaklamp en bivakmuts
Een meer lugubere vorm is
(Die helaas ook steeds vaker voorkomt)
Na de dood van de schrijver pas gaan rondsnuffelen
Onbeschaamd pluk je weg wat je nodig hebt
Terwijl het meesterbrein in de aarde al aan het verteren is.
Je hebt ook intertekstualiteit-tippelarij
Wanneer je in de boekenwinkels
Naar de klassiekers spurt
Ze één voor één openklapt
En dan weer buitenwandelt
Met wat zinnen in je hoofd
(het winkelalarm gaat daar trouwens niet van af)
Heel goedkoop en snel
Intertekstualiteit wordt nochtans vaak omschreven
Als een respectvol proces
Als een vriendelijk herinnerinkje aan een grote naam
En wat ie te vertellen had
Maar uiteindelijk is het toch ook een daad
van aandachtshoerderij
Want
Jij bent een pietepeteuterig hobbyschrijvertje
Dat zijn mosterd toch ergens moet halen
Zoals vroeger
Wanneer jouw mama een paard voor jou tekende
Dan mocht jij er toch een ruiter opzetten?
En een voederbak naast zetten?
En met een lusje tussen z’n benen hem ook een plassertje geven
Dat mag toch?
Hij moest toch kunnen plassen?
Veulens op de wereld kunnen zetten?
Je hebt moeder nooit vastgebonden
Met een prop in de mond
En gedwongen om jouw lievelingsdier op papier te zetten
Je hebt je naast haar gezet en gekeken
Haar tekenende hand met je bruine ogen gevolgs
Wat een tederdere vorm van interkunstualiteit is
Maar
Het is toch een beetje een gulzig likkebaardmomentje
Om met datgene wat de getalenteerde schreef
Of tekende
Om daarmee in zekere zin aan de haal te gaan
Om een korreltje van zijn literaire hoogstand mee te smikkelen
Om van zijn kaas mee te eten
Zodat de eenheidsworst die jij er uit perst
Toch wat erudiets heeft
~Hanna
Recente bijdragen
Hanna Brems
Hanna Brems (1999) is een oude ziel in de gedaante van een vrolijke jongedame. Overdag werkt ze als copywriter, maar ’s avonds komt haar creatieve […]
Ik noem me
Ik noem me: Hanna. Ik noem me: brem in het meervoud. Ik noem me: geel. Ik noem me: struik met knopjes, waartussen de wind strijkt naar je toe. Ik […]
Omhoog kijken
Peter mailt me een foto van de wolken, die hij ziet vanuit zijn bureau, samen met de boodschap: kijk ernaar en reflecteer, Hanna. Ik keek naar het […]
Er is nog geen commentaar geplaatst!