Arseen kijkt reikhalzend uit naar hun huwelijkfeest…

“… Van vandaag af is het ongeveer nog een jaar en acht maand + een paar dagen en dan mogen wij koortsachtig aan de laatste voorbereidselen beginnen voor de gebeurtenis. Het zal voor jouw moeder de gelegenheid zijn om alle mogelijke en onmogelijke recepten op te graven en te wikken en te wegen wat er volgens haar goed genoeg zal zijn voor die dag. Als ik dan maar niet te zenuwachtig ben en toch iets kan binnenwringen, zodat ze niet zou moeten zeggen: “Jullie mogen mijn eten niet[1].”

Zie maar dat je ook niet weent op die dag, maar ’t is waar ook als je het doet, is ’t alleen maar van pure woede, en kwaad zal je dan toch niet zijn of worden, hoop ik. Maar ik schei uit hierover, want het is nog zo ver af, maar toch verheug ik mij erover…”

[1] “Gailen meugt main eten nie.“

In het najaar verschijnt ‘Vi to (Wij twee). Het brievenboek van mijn ouders’ integraal bij Beefcake Publishing. Meer daarover binnenkort op deze website!