Brievenboek van mijn ouders: dag na de dag

We publiceren vandaag een fragment uit een bijzondere brief, die weliswaar ongedateerd is…

“…Het is nu werkelijk een dag na de dag, juist vierentwintig uur na het onmogelijk met woorden te omschrijven en te beschrijven ogenblik. Juist twintig vóór negen is het nu en vergelijk dus maar. En moeilijk om te beschrijven is dat wat gister gebeurde en nu nog in mij natrilt, daar ik wel tien minuten lang naar de juiste woorden zocht en ze niet vond.

Het is moeilijk om te beschrijven, niet, omdat het niet gebeuren mocht of, omdat het slecht zou zijn, maar wel, omdat het diepste diep van ons wezen plots beroerd werd en we ons plots bevonden vóór een deel van ons eigen ik dat we niet kenden en dat nu plots voor ons zich openbaarde.

We kenden nog niet de diepte van onze eigen gevoelens van onze liefde voor elkander. We kunnen die diepte nog niet meten, we zullen ze nooit kennen, want we weten dat ze oneindig is. We waren weg, ver weg en diep voelden we ons zinken of we zweefden op ijle vleugelen. We hadden geen lichaam meer, want het was niet meer de materie, het waren de zielen die elkaar ontmoetten en bezagen.

Het was de omgeving die verdween en wij met die omgeving. Alleen bleef er over het onsterfelijke, het onvatbare dat wij nu plots konden zien voelen en ervaren. Het onvatbare was het voor gewone mensen. En om het te kunnen voelen en begrijpen, moesten we zelf in een toestand komen dat wij zelf werden tot een onvatbare etherische geest. Och, het is moeilijk om uit te drukken in gewone woorden en misschien zal ik niet kunnen doen begrijpen en verstaan wat ik wil zeggen. Maar het is allemaal zo ongewoon, zo onbegrijpelijk, zo moeilijk uit te drukken en te verwoorden. Mijn lichaam komt tekort in zijn uitdrukkingsvermogen en zijn verlokkingskracht om te kunnen zeggen wat mijn ziel voelt.

Maar in mij zingt mijn ziel het sublieme Magnificat. “Mijn ziel verheft den Heer en gejuicht heeft mijn geest en God mijn redder …” Waar heb ik het gelezen dat politiek, dat koninkrijken en keizerrijken vergaan, maar dat een grote liefde nooit verdwijnt of vergaat, dat die onsterfelijk is?…”

---