Vader Rufin schrijft een briefje naar zijn oogappel Dina, die op kostschool zit. Een kort fragment…

“…Maar al te dikwijls laat men zich bedriegen door het strenge voorkomen van vader, dat nochtans alleen bedoeld is om de tucht in het huisgezin, wat onontbeerlijk is in een goede familie. Weet je wat er in de Heilige boeken geschreven staat? “Die de roede spaart, haat zijn kind.”

Je kunt vader vergelijken met een noot: z’n optreden is voor het kind soms zeer moeilijk om dragen, en dat is de bittere pel van de noot, dat is als het snoeimes van de hovenier die rondgaat op zoek naar de slechte takken en die onmeedogend wegknipt. Maar als die zogenaamde strenge meester zo’n lief briefje krijgt van zijn dochter, dan ziet men dat er onder de bolster een zoete vrucht zit. Ja, Dinaatje, dan kan een vader in ’t geniep wel wenen van geluk…”