Brievenboek van mijn ouders: Iddergem, 24 februari 1954

Louisette kijkt uit naar zorgeloze tijden…

“…Jongen, ik ben dikwijls korzelig en lastig, ik weet het. Hou je genoeg van mij om dat alles te verdragen? Het is soms wat veel last voor mij, al dat werk, de zorg om het huis dat we niet vinden, dan komt er nog je ziek zijn bij, waarin ik erg ongerust was in ’t begin.

Je weet toch dat het daarvan is. Ik ben wel een stout beest, omdat ik alles durf zeggen. Ik weet dat ik niet gemakkelijk om behandelen ben. Enfin, wat wilt g’ er aan doen? ’t Is mijn karakter.  En ik zeg niet meer dat ik me ga beteren, ’t en is toch geen avance[1]. Je moet me nemen zoals ik ben, stout en pikantig. Ik zal nooit veranderen. Als we dan voorgoed samen zijn, dan zetten we de zorgen wel eens opzij, iedere avond zelfs. We zullen dan zeggen, zoals Scarlett[2]:  “J’y penserai demain.” Ik zal er morgen aan denken.

Aan ons het leven dan. De helft van ons leven zullen we toch zonder zorgen zijn, vermits de avond en de nacht van ons zijn. Samen he, jongen, altijd wij twee…”

[1] Het zet geen zoden aan de dijk.

[2] Scarlett O’Hara in de film ‘Gejaagd door de wind’.

Foto Vivien Leigh als Scarlett O’Hara: Trailer screenshot, Public domain, via Wikimedia Commons.

---