De paniek van Pascal
Voorgelezen door Dina Sonck
Marf kent geen God in ‘t diepst van zijn gedachten,
En als hij kwam dan zette hij Hem uit,
“Want rondom Hem ruikt het te vaak naar kruit,”
En op Zijn eeuwigheid wil Marf niet wachten!”
Je wordt er moe van, al dat moorden, slachten,
En beu gehoord de hoon die volk opruit,
Tot beeldenstorm en roofzuchtig gemuit,
Ontbonden alle duivels, helse krachten.
Een antwoord komt uit onverdachte hoek.
Teresa zegt: “God roept niet maar hij fluistert.
Hij spreekt ons toe in een gesprek of boek.
Hij fezelt zachtjes hoorbaar als je luistert.
Toch blijven velen tevergeefs op zoek,
Hardhorig en het geestesoog verduisterd.
Geef een reactie