Karaf

Marforio, hoe klotst en walst de rode wijn

Omhoog tegen de holle buik van de karaf

Al is hij naar mijn smaak wellicht een beetje straf

Er glinstert in zijn tint van bloed een hete schijn

Pasquino, laat mijn woord niet tot uw wrevel zijn

Hergist is deze droesem, en verschaald de draf

Vergaan zijn roes, de zoete druivengeur eraf

De zure smaak vormt het bewijs: het is azijn.

Marforio, Wat ons ontbreekt, is helder water

Wat Rome uitstroomt, heeft de geur van een riool

Wat opgesloten zat, dat ruiken we pas later!

Ik schat u hoog, Pasquino, gij zijt mijn idool

Maar vóór iemand u hoort, staak uw gesnater

Onder de assen gloeit verborgen hete kool.