Gedempte klacht
Voorgelezen door Dina Sonck
Antinoös, waar zijt gij? Nu het licht geslonken
Is, en alles dooft, bederft of doodgaat en vergaat.
Ik heb een eeuwigheid gewacht, het wordt nu laat,
Maar ben nog steeds in jouw herinnering verzonken,
Jouw mond en oogopslag die jij me hebt geschonken.
Mijn jongen en mijn man, mijn makker en mijn maat.
Waar ben jij dan, mijn oogappel, nu het uur slaat,
Waarom ben jij destijds in kalme Nijl verdronken?
Daar in de fluisterrietkraag aan de waterzoom,
Uittredend in de breedte en vernauwend in de smalte.
Gedwee meedeinend op de kabbelende stroom.
Op ’t glinsterende water drijvende gestalte,
Vol schuchterheid en schaamte en verschraalde schroom,
Gestokte ademhaling en een hoog verdrietgehalte.
Geef een reactie
Recente bijdragen
Voet aan wal
Voet aan wal VoetafdrukIt happened one day, about noon going towards my boat, I was exceedingly surprised with theprint of a man’s naked foot on […]
Buitenwipper
Hij praat zonder eind en loopt af als een wekker. En ijverig ligt hij waar mogelijk dwars, afwisselend nors en balorig en bars.
Witwas
Partij van waarden? Ja, dan denk ik: welke waarden? Kapotgeschoten vlag, wat rafels en een flard? Het persverhaal onsamenhangend en verward.
Continoüs
Mijn hemel, wat geeft jouw grote eruditie
Toch veel plezier aan nitwits zoals ik
Ik ben met jouw sonnetten in mijn schik
Ze geven me een macht aan rijmmunitie
En inzicht in een stervende traditie
Om elk beschikbaar ledig ogenblik
-en daarmee geef je mij ook al een kick-
Te wijden aan een gretige ambitie
Zo heb je me ook nu weer sterk geprikkeld
Tot onderzoek: Antinoüs? Waarom?
Ik ga op internet zijn sporen na
Dwaal uren rond op Wikipedia
En val voortdurend van verbazing om
Wat is de mens toch zeldzaam ingewikkeld