De stem uit de kerker

Molinos en Petrucci, elk in eigen cel!

“Waar ben je?” zucht de een, maar niemand kan hem horen,

Daar dikke muren om hem heen zijn stem versmoren;

“Waar ben je?” vraagt hij naar zijn verre metgezel.

Zo bidt en pleit in ijlkoorts vruchteloos Miguel.

“Waarom ben je zo stil en zwijg je plompverloren?

En neem je niet het woord in jouw ivoren toren,

Hoogwaardig zetelend in Sixtus’ hofkapel?”

“Ik neem het je niet kwalijk en wil je niet bedroeven

Integendeel jou toegewenst het hoogste lot

Om geen van beiden in gevangenschap te toeven.

Petrucci Paus! Dan komt er in mijn zaak weer schot.

Ontsluit mijn boeien en laat los mijn kluisters schroeven

Met Petrus’ sleutels in één draai uit dubbel slot.”