Brussels lof
Voorgelezen door Dina Sonck
Bekend niet enkel om zijn witloof en zijn spruitjes,
Naast strips (het journalistje met de kleine kuif),
Biedt Brussel schrijversfestivals een vette kluif,
Gebraden met sjalot en geconfijte uitjes.
Verlaat de platgetreden paden, lieve luitjes
Ga kijken naar het standbeeld van de Oorlogsduif
Omsmeed door lover van olijf en wingerddruif
En kijk naar voorbij wandelende korte truitjes
En trap net niet in duiveneierstruif. Wat afgedwaald
Ben ik, ter zake, want het beeld was ver gezocht!
Daar waar Pasquino zijn paskwillen heeft herhaald,
En veertien regels van het groot beschrijf gewrocht,
Zijn vogels uit de luchten naar omlaag gedaald,
Om uit te rusten van de eindeloze tocht.
Een reactie op “Brussels lof”
Recente bijdragen
Voet aan wal
Voet aan wal VoetafdrukIt happened one day, about noon going towards my boat, I was exceedingly surprised with theprint of a man’s naked foot on […]
Buitenwipper
Hij praat zonder eind en loopt af als een wekker. En ijverig ligt hij waar mogelijk dwars, afwisselend nors en balorig en bars.
Witwas
Partij van waarden? Ja, dan denk ik: welke waarden? Kapotgeschoten vlag, wat rafels en een flard? Het persverhaal onsamenhangend en verward.
Ik hou beslist van Brussel. Nou ja, van sommige details van Brussel. En ik denk daarbij meteen aan Brel’s onvergankelijke ode aan het verloren Brussel. ‘Brussel was toen nog een bruisende stad’…
Amsterdam heeft ook z’n voor-en nadelen:
In deze stad voel ik me vrijer
al word ik hier veel meer belaagd
door gauwdief, boef of klerelijer
en gaan slechts voor wie is geslaagd
de deuren open, is de meier
de prijs die algauw wordt gevraagd
voor bubbels, zitplaats of temeier
en duizend meier voor een rijke maagd.
Maar toch, geef mij maar deze stad
misschien niet mooier dan Parijs
maar toch met trekjes van het paradijs
al heeft het ook zijn prijs, dit bad
in schoonheid, luxe en vertier,
ja, ik was het liefst van ergens: hier.
Maar ga er niet fietsen of lopen:
In de fietsersanarchie
Het is verbazingwekkend, dat
zo weinig misgaat in de stad,
waar mensen door elkaar krioelen
terwijl ze zich de koning voelen,
en dronken van de vrijmibo,
optreden in de egoshow.
Vaak doet dit dolle fietsersvolk
mij denken aan een spreeuwenwolk
Maar dan van onbehouwen spreeuwen
Ik-gericht als alle meeuwen