Rol van de huisarts in de zorg rond middelengebruik: deel 5

Onmiddellijk effect

Methadon-onderhoudstherapie past als gegoten in de risicoreductie-strategie en heeft een onmiddellijk effect. Je staat ervan te kijken hoe snel dat is. De verslaafde gebruiker beschikt onmiddellijk over een middel dat zuiver en rein is, goedkoop, zeker, veilig, wettig en in een gekende concentratie, zonder bijmenging van allerlei andere stoffen zoals zo vaak het geval is bij de clandestiene middelen die ze op de zwarte markt kopen.

Doordat ze daar hun centen niet meer aan uitgeven, komt er tijd vrij om te werken aan sociale integratie en beter functioneren in het dagelijkse leven. Het gezinsbudget zal er wel bij varen, en wellicht zal de hulpvrager kalmeren en oren hebben naar verdere aspecten van de globale opvang.

We kunnen aan preventie doen door bijvoorbeeld tegen hepatitis te vaccineren op een puur medisch niveau. Daarnaast kunnen we aandacht besteden aan de geestelijke stoornissen die wellicht in het verslavingsproces een rol hebben gespeeld, om de zorgvrager de geestelijke gezondheidszorg in te sturen, naar de vorm van hulpverlening die het meeste kans op succes biedt. Daar moeten ze dan aan de grond van de zaak werken. Helaas laat dat in de praktijk vaak te wensen over.

Als huisarts zijn we direct aanspreekbaar, snel en doeltreffend, maar met een korte aandachtspanne, want er zitten doorgaans nog wel meer hulpvragers in de wachtkamer te wachten. Iedereen is in principe gelijk en verdient evenveel aandacht, maar die moeten we wel over veel mensen verdelen.

Methadongebruikers die op onze diensten een beroep doen, geven vaak aan dat ze het op prijs stellen dat er bij ons geen stigma is en dat ze een patiënt zijn zoals alle anderen. In tegenstelling tot de specifieke zorg voor gebruik en verslaving, waar ze elkaar ontmoeten en buitenkomen met het gevoel tot een verworpen kaste te behoren.

Bovendien heb je het risico dat er op de stoep en in de wachtkamers van de gespecialiseerde verslavingszorg allerlei deals tot stand komen die beter het daglicht niet zien. Er moet natuurlijk wel een gezonde wisselwerking zijn tussen de eerste lijn en die centra, die volgens ons op de tweede lijn staan. Niet dat we daar een erezaak willen van maken.

---