Ontslaving: problemen

We zien heel veel onwetendheid en alle gezondheidsproblemen die daar het gevolg van zijn, met name wat de geestelijke gezondheidszorg betreft. Middelengebruik en verslaving komen in de stad veel voor en brengen allerlei risico’s en verwikkelingen met zich mee. Verspreiding van aids en hepatitis bijvoorbeeld, maar ook spuitabcessen, ondervoeding, tandproblemen, en rokerslong in soms zorgwekkende mate.

Het middelengebruik in het illegale circuit weegt soms zwaar door op het gezinsbudget en staat sociale integratie in de weg. De gebruiker kan onverhoeds in aanraking komen met het repressieapparaat van politie en justitie. Er kan sociale afwijzing optreden en andere factoren die tot marginalisatie lijden, zeker als er ook een onderliggend psychisch lijden is.

De weg vinden naar een aangepaste hulpverlening spreekt niet altijd voor zich. Dat is altijd toch een beetje opletten, want er is niet altijd en overal een warm onthaal gereserveerd als je in de medische wereld over gebruik en verslaving begint. Ook bij artsen komen nog veel vooroordelen voor. We mogen niet toelaten dat die misvattingen het lijden van de getroffenen nog vergroten, maar het gebeurt helaas nog altijd.

Heroïnegebruik mag niet en toch zijn er mensen die het doen. Je kunt ze echt niet allemaal in een instelling of gevangenis stoppen. We mogen niet weigerachtig staan als ze met allerlei problemen op onze diensten een beroep doen, ook als de klachten het gevolg van het druggebruik zijn. Dat is het dilemma dat ik aantrof toen ik in 1993 een huisartspraktijk overnam.

Er was daar een probleem met gebruikers dat de spuigaten uitliep. Je kunt ze ook niet wegjagen. Ik wou hen daadwerkelijk helpen en zat erover te piekeren hoe ik dat moest aanpakken. Ik voelde me genoodzaakt mij in de hulp voor deze veelvuldig voorkomende problematiek te bekwamen. Om meer over de opvang en behandeling van middelengebruik te weten te komen, ging ik lezen en me bijscholen.

Daarom nam ik jarenlang deel aan een intervisie-groep. Ik leerde daar al snel dat de opvang van de druggebruiker voortaan niet alleen maar op de stopzetting van het gebruik gericht diende te zijn, maar veel meer op het beperken van de gevaren en de risico’s van het gebruik, met het oog op risicobeperking: Harm reduction in het Engels.

We komen daar nog uitgebreid op terug.

---