In geval van nood konden we ook een beroep doen op supervisie, waarbij een specialist zijn licht liet schijnen op moeilijke gevallen. Er zijn momenten van verslagenheid, dat je denkt dat je het niet meer aankunt. Het ergste is als er iemand voor wie je zorgde, zelfmoord pleegt. Dat hakt erin. Soms gaat het verkeerd en dat moeten we ook, zij het tegenstribbelend, aanvaarden.
Ik leerde daar al snel dat de opvang van de druggebruiker voortaan niet alleen maar op de stopzetting van het gebruik gericht diende te zijn, maar veel meer op het beperken van de gevaren en de risico’s van het gebruik, met het oog op risicobeperking: Harm Reduction in het Engels. Ik heb me vervolgens ingespannen om ook aan de Nederlandstalige kant in Brussel iets te doen aan de deskundigheidsbevordering van de artsen.
Op vraag van de Brusselse Huisartsenkring animeer ik een viertal bijscholingsavonden per jaar, waar ook aandacht is voor discussie en gevalsbespreking. Verslavingszorg in de eerste lijn gaat niet alleen om technische kennis, maar ook om emotionele relaties met mensen die lijden.
In de geschetste omstandigheden ben ik vanaf 1994 noodgedwongen begonnen met MMT voor te schrijven: methadone maintenance therapy. In het Nederlands: methadon-onderhoudsbehandeling. Het komt erop neer dat heroïnegebruikers gedurende lange tijd methadon voorgeschreven krijgen, in voldoende hoeveelheden om het heroïnegebruik stop te zetten.
Op zich is dat een fluitje van een cent, want methadon en heroïne hechten zich aan dezelfde receptoren in de hersenen en oefenen dus een gelijkwaardige werking uit. Doordat methadone in wezen krachtiger is, kan het de heroïne verdringen. Dat heeft een aantal voordelen die op het einde van dit boek aan bod zullen komen.
In het begin was deze aanpak nog tamelijk controversieel. De Belgische overheid wist niet goed hoe dat aan te pakken. Het verstrekken van verdovende middelen vormt in dit land een misdrijf volgens de wet van 24 februari 1921. In 2003 werd ze gewijzigd. Sindsdien maakt ze een onderscheid tussen cannabis en andere illegale drugs (cocaïne, heroïne, xtc, speed, …).
In 1994 konden we dat nog niet bevroeden en zaten we met een totaal verouderde wetgeving.
Recente bijdragen
Aidspatiënten van Dr. Peter van Breusegem – deel 1
Het verhaal van Hubert en zijn vrouw. In de jaren tachtig, middenin de aidsepidemie, begint Dr. Peter van Breusegem als jonge huisarts in zijn eerste praktijk. Een beetje onvoorbereid vangt hij de eerste aidspatiënten op. Ondanks het feit dat hij nog niet zo veel ervaring heeft, doet Peter zijn best hen zo goed mogelijk te begeleiden, ook op psychologisch vlak.
Geef een reactie