Ontslaving: opioïden crisis

Verslaving aan opiumderivaten is in de States een dodelijke ziekte die vele levens eist, meer dan het verkeer bijvoorbeeld en zelfs meer dan wapengebruik, wat in Amerika een groter probleem is dan bij ons. Ze hebben daar de laatste tien jaar een grote toename gezien van het gebruik en het misbruik van sterke pijnstillers uit de morfineklasse, gevolgd door een golf van toegenomen heroïnemisbruik.

Dat is de pest én de cholera tezamen. Om met die pijnstillers te beginnen, die zijn door de industrie in de markt gezet, vaak op basis van redelijk klassieke moleculen zoals oxycodon, hydrocodon, fentanyl en in mindere mate tramadol, die op een andere manier worden aangeboden en die daardoor een snelle en krachtige werking uitoefenen. Over fentanyl moeten we het nog hebben.

In de jaren negentig is de farmaceutische industrie erin geslaagd nieuwe, krachtige – en uiterst verslavende – opiaten op de markt te brengen. De technici hebben hun werk gedaan en hebben nieuwe formules of andere moleculen bedacht. Nu, die moesten verkocht worden, en ze zijn vlot en vliegensvlug aan de man gebracht door de artsen, apothekers en ook de patiënten te benaderen met slimme publicitaire boodschappen.

We mogen wel zeggen dat de verkoop van die middelen de aandeelhouders niet teleurstelt. Tot overmaat van ramp is er met een zekere vertraging ook een sterke toename in de illegale heroïneconsumptie te zien, wat per definitie misbruik is, toch in wettelijke termen. Ik heb daar geen moreel oordeel over, maar ik schrik toch van de cijfers. Met vijf procent van de wereldbevolking verbruiken de Amerikanen zo’n 80% van de jaarlijkse wereldproductie aan opioïden.

Het land telt 2,5 miljoen opiaatverslaafden (2017). Het probleem groeit al twintig jaar, maar het lijkt de openbare opinie niet navenant te beroeren. Af en toe is er een opflakkering van politieke wil, zeker in verkiezingstijden, want dan is het tijd om een gespierde aanpak te beloven, wat in het verleden telkens tot ontstellende resultaten heeft geleid die de catastrofe nog verergerden.

Dat is niet het werk des duivels, maar wel van het ongebreidelde kapitalisme dat hier bezig is geld te verdienen. In Amerika geldt het als nastrevenswaardig, snel rijk te worden. Je kunt blijkbaar niet slecht zijn, als het maar opbrengt. Het is een cynische redenering, maar zo zit het wel in elkaar.

---