Of je iets prettig vindt of niet kan niemand je voorschrijven. Ook de huisarts of de therapeut niet. Probeer nog eens na te denken of er echt niets meer is dat je leuk vindt? Lezen bijvoorbeeld in mijn geval, want ik lees graag. Waarom dan niet eens iets met literaire waarde? Met literatuur moet je echter ook oppassen. Ik denk nu spontaan aan ‘Het Lijden van de jonge Werther’, in het Duits verschenen in 1774 en spoedig overal vertaald van de hand van Johann Wolfgang von Goethe (1749 – 1832)

De brievenroman lokte in de late achttiende eeuw een golf van zelfmoorden uit, onder meer van jonge dichters die zichzelf doodden naar aanleiding van een onmogelijke liefde, wat tot melancholie en depressie leidde. Nog voor het zover kwam, was er al de wanhoopsdaad van Thomas Chesterton (1752 – 1770) geweest, nog geen achttien jaar toen hij stierf door zelfvergiftiging.

In zijn geval kwam het door gebrek aan erkenning en geen vooruitzichten, en dat in het zicht van de haven, want een paar dagen later kwam een man met een ernstig voorstel. Chesterton was een poëtisch genie dat helaas niet tot ontplooiing is kunnen komen, maar dat desondanks invloed uitoefende op de romantische dichters van die tijdsperiode zoals Shelley, Keats, Wordsworth and Coleridge.

Het doodsverlangen heeft altijd bestaan en moet geen taboe meer zijn. We kunnen dat rustig bespreken in onze spreekkamer. Die dient daarvoor. Door het doodsverlangen uit te spreken, wordt het onuitgesprokene aangetast en ingedijkt, en het geheim stilaan ontmijnd. Dus praat erover met iemand die je respecteert, zoals elke huisarts zou moeten doen, en probeer alles in perspectief te zien.

Als je al over sterven en dood zou durven beginnen praten, gaat je omgeving dat wellicht afwimpelen, omdat ze daar niet graag over praten. Vandaar dat de betrokkene er blijft mee lopen. Nu kennen we het internet, een onuitputtelijke bron van informatie, zij het niet altijd even waar en evenwichtig.

Zo zijn er ook nogal wat sites gewijd aan dood, sterven en zelfmoord. Dat kan ook negatief uitpakken, als wanhopige jongeren eropuit zijn hun problemen op te lossen zonder iemand aan te spreken, om dan op het wereldwijde web hun heil te gaan zoeken en wellicht voor radicale oplossingen te kiezen.