Het antwoord op een open vraag zal ons ook inlichten of het om inslaap- dan wel om doorslaapstoornissen gaat. Om met de eerste te beginnen. Er zijn blijkbaar heel veel mensen die de slaap doorgaans niet kunnen vinden. Vaak is er uitstelgedrag, waarbij het ogenblik van het naar bed gaan verschoven wordt, omdat het niet kunnen inslapen als een falen wordt aangevoeld.

Op dat vlak valt al veel te winnen met een goede slaaphygiëne, gekaderd in een goede levenshygiëne. Nu, dat is gemakkelijk gezegd. We weten wellicht allemaal wat we moeten doen om gezond te leven, maar we doen het niet. We hebben daar allerlei redenen en uitvluchten voor, om het toch anders te doen.

Veel inslaapstoornissen hebben te maken met ofwel een dag die volgepropt zit, ofwel met een vraag die niet opgelost geraakt. Sommigen, maar die vormen een minderheid, zijn bang van de slaap zelf, omdat het bewustzijn dan ophoudt. Het precieze ogenblik dat het bewustzijn uitvalt, komt over als een vrije val in de eindeloze leegte, die een diepe angst voor zelfvernietiging oproept, waardoor de persoon wakker schrikt, en niet meer in kan slapen.

De slaap is natuurlijk het ultieme controleverlies van het bewustzijn, en dat moet elke dag opnieuw gebeuren. Hoe dan ook, zijn er dus lieden die de slaap niet kunnen vatten, en voor wie het ogenblik dat ze naar bed moeten, angst oproept omdat ze het niet in kunnen slapen ervaren als een mislukking, of omdat ze in paniek raken op het ogenblik dat ze in slaap gaan vallen.

Op dat ogenblik verslapt de aandacht en treedt het bewustzijn buiten werking. Het is onze dagelijkse ontsnapping aan de dag van vandaag tot een nieuwe morgen aanbreekt. Onze hersenen hebben dat nodig, maar dat ogenblik van inslapen wekt bij sommigen de indruk in een eindeloos gat te vallen, de duisternis tegemoet en het is alsof je van het leven afscheid moet nemen. Nou, dan schrik je wakker. Op die manier kun je natuurlijk nooit inslapen.

Veel inslaapstoornissen zijn op te lossen met een goed gesprek en door eens te kijken naar wat er gedurende de dag gebeurt. Het is in veruit de meeste gevallen een stressverschijnsel bij mensen die onder druk staan of op wie er druk wordt uitgeoefend., of die dat toch zo ervaren. Het is vaak niet zo gemakkelijk om daarover te praten. Degenen die nooit iets zeggen, vormen eigenlijk de risicogroep.