Spring naar de inhoud

Ontslaving: bruisend

Ontslaving: bruisend

Emancipatie betekent iemand in staat te stellen, zijn of haar eigen beslissingen te nemen, om zijn of haar eigen omgeving beter te controleren. Dat moet het uiteindelijke doel van ons handelen zijn, zoals ik steeds herhaal. Ook al ligt dat in de praktijk soms veraf en kunnen we dan alleen maar mikken op schadebeperking.

Het is een begeesterende job, omdat iedereen zo anders is. De volgende patiënt gaat zitten en je komt binnen in een nieuwe wereld. Brussel is een bruisende stad om met een cliché te spreken, maar er is ook veel bedekte miserie. Tot mijn groot geluk is het in deze stad dat mijn carrière zich heeft afgespeeld. Het hoge aantal geboorten zorgt voor een relatief jonge bevolking, in vergelijking met Vlaanderen, wat sommigen altijd weer verbaast. De contrasten tussen rijk en arm zijn groot.

Ik heb voornamelijk een armoedig publiek gediend met lage inkomens en vele eenoudergezinnen, waar veelal de vader de grote afwezige is. Of die loopt al jarenlang werkloos rond op straat. Dat werkt verwoestend op het toekomstperspectief van die jongeren. De falende vader kan verschillende vormen aannemen, maar het resultaat is hetzelfde: jongeren die hulpeloos aan hun leven beginnen en die soms een psychotrauma met zich meeslepen dat ze zullen moeten overwinnen om hun positie te bepalen in een samenleving die geen hartelijk welkom biedt.

Als ik nu een wensdroom zou mogen uiten, dan is het dat de vaders meer verantwoordelijkheid zouden kunnen, mogen of durven opnemen voor de kinderen die ze voortbrengen. Het is een recept voor armoede als de vrouw alleen voor de opvoeding moet instaan. De moeder kan dikwijls geen kant op. Een eresaluut voor degenen die het wel kunnen, om daar iets van te maken. Een gezin opvoeden als moeder alleen is een tomeloze bron van armoede en nooddruft en een recept voor een identiteitscrisis van de kinderen.

Dat het geboortecijfer zo hoog is, hebben we voornamelijk aan migranten te danken, die in verschillende golven naar ons land zijn gekomen. Bij sommigen zitten we aan de derde of vierde generatie, maar we zien ook veel nieuwkomers uit andere landen in nieuwe golven op ons afkomen, naarmate er zich gewapende conflicten afspelen voorbij onze Europese buitengrenzen.

We zullen in de toekomst nog meer klimaatvluchtelingen krijgen. Het duurt altijd een tijdje voordat nieuwkomers vaste voet aan de grond krijgen, en daar kan ook een generatie overheen gaan om uit de precaire omstandigheden te komen.


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Recente bijdragen

1987 – Oprichting van The Foundation

Sensibilisering rond hiv en aids Midden jaren tachtig. In Vlaanderen heeft de Katholieke Kerk nog steeds de touwtjes in handen. Conservatief en bekrompen. Hoe communiceer je dan over een nieuwe ziekte, die voor iedereen risico […]

Aidspatiënten van Dr. Peter van Breusegem – deel 1

Het verhaal van Hubert en zijn vrouw. In de jaren tachtig, middenin de aidsepidemie, begint Dr. Peter van Breusegem als jonge huisarts in zijn eerste praktijk. Een beetje onvoorbereid vangt hij de eerste aidspatiënten op. Ondanks het feit dat hij nog niet zo veel ervaring heeft, doet Peter zijn best hen zo goed mogelijk te begeleiden, ook op psychologisch vlak.

Kankerpreventie

Kanker voorkomen Wat kunt u zelf doen? Wat kan uw huisarts doen? Wat kan de specialist voor u doen? Primair en secundair Primaire preventie betekent iets doen nog voordat de ziekte ontstaat. Secundaire preventie is […]