De ademhaling gaat niet alleen over het binnenhalen van zuurstof, maar ook over het verwijderen van koolstofdioxide, kortom CO₂. Dat is een gas dat in de atmosfeer voorkomt, en dat we dus de hele tijd uitademen, net zoals alle andere dieren.

Datzelfde CO₂ bezit nu het vermogen zich in water op te lossen, zodat het geen gas meer is. Op dat ogenblik neemt de molecule een andere vorm aan door zich met een watermolecule H₂O te verenigen. Het voormalige koolstofdioxide ontpopt zich tot waterstofcarbonaat of H₂CO₃, dat prompt uiteenvalt in H⁺ en HCO₃^– of zelfs tweemaal een H⁺ en een CO₃^–.

Tot daar onze les scheikunde voor vandaag. Alleen maar om uit te leggen dat het bij hyperventilatieaanvallen niet om inbeelding gaat als je bepaalde dingen gewaarwordt, maar dat er een wetenschappelijke verklaring voor is. Kort samengevat gaat iemand die te snel ademt te veel koolzuur uit het bloed halen en in CO₂ omzetten, dat verdwijnt in de uitgeademde lucht.

Het punt is nu dat daarbij een H+ uit het bloedserum wordt weggenomen. Nu, dan zit je aan de zuurtegraad van je inwendige mens te morrelen, zonder het zelf te weten. Die bloedzuurtegraad is van groot belang, want hij oefent een sterke invloed uit op allerlei cellen in het lichaam. Meer heb je niet nodig om te begrijpen dat hier een zeer belangrijke parameter om de hoek komt kijken, die evenwel weinig mensen kennen.

Het gaat om de zuurbalans. De zuurtegraad van het bloed schommelt normaal binnen zeer nauwe grenzen, en dat moet ook, want de zuurtegraad van de cellen in het lichaam volgt die van het bloed, dat instaat voor de aan- en afvoer van levensstoffen. Onze zenuwen en spieren zijn zeer gevoelig voor die zuurtegraad door de manier waarop ze functioneren.

De prikkelbare cellen in ons lichaam reageren op veranderingen in zuur- een zoutgehaltes. Doordat de omvorming van carbonaat tot koolstofdioxide een H*opeist, krijg je een verstoring die overal in het lichaam gevolgen heeft. Dat leidt tot signalen en symptomen die op hun beurt nog aanleiding kunnen geven tot ongerustheid en bijkomende angst, die zich enten op het angstsyndroom dat al bestond.

Het is een beangstigende ervaring, omdat je er alle controle kunt door verliezen tot en met een appelflauwte of bezwijming.