Ander
We kunnen ons alleen maar verwerkelijken in de ontmoeting en de wisselwerking met de andere. Zelfontplooiing is immers geen eenzame onderneming, maar het is nu net de uitdaging aangaan om de andere tegemoet treden, met aanvaarding van zijn anders-zijn. Dat gaat niet zonder zelfaanvaarding. Dat is juist wat ons in staat stelt, met ons eigen anders zijn om te gaan, en het andere in onszelf te aanvaarden.
Dat is wat ons tot mens maakt: in verhouding tot andere mensen staan. Dat we voor elkaar iets kunnen betekenen, elkaar de hand reiken, en elkaar over moeilijke momenten van ons bestaan heen helpen. De aanvaarding van de andere en van onszelf is zo cruciaal, omdat je anders niet tot een echte communicatie kunt komen. Het gaat er niet om een beetje komedie te spelen, maar te tonen wie we werkelijk zijn.
Daarvoor moeten we met onszelf samenvallen, en oorzaken van dubbele communicatie uit de weg ruimen. Veel misverstanden berusten op dubbelzinnige boodschappen. We bedoelen A, maar we zeggen B, omdat er allerlei complexen en remmingen in de weg staan. Die obstakels komen van angst-, schuld- of schaamtegevoelens, of de pijn vanwege kwetsende ervaringen in het verleden. Noem maar op.
Vroeg of laat worden de wonden littekens en kun je er weer tegen. Vergeef het verleden, en plan de toekomst. Het lukt maar als je vertrouwen kunt hebben. Je hebt een stuk basisvertrouwen nodig, om uit jezelf te kunnen treden naar de ander toe. Vertrouwen in jezelf, zowel als in de ander. Het ene zal het andere altijd weerspiegelen. Als je met andere woorden geen vertrouwen in jezelf hebt, is het heel moeilijk om wel vertrouwen in de ander te stellen. En omgekeerd.
Voor een stuk is dat een groeiproces, en waar nodig een helingsproces. Dat gaat gelijk op en beide, zowel groei als heling, zijn nodig om uit de afgrond van de eenzaamheid te klimmen. Daartoe te komen, is op zich al een daad van zingeving. Meer kun je niet doen, als je een keer zover bent, dat je jezelf ook een stukje kunt wegschenken.
Voor alles wat je dan geeft, krijg je tien keer meer terug. Zo werkt de liefde, en tot nader order is dat nog altijd bron nummer een van alle zingeving.
Recente bijdragen
Aidspatiënten van Dr. Peter van Breusegem – deel 1
Het verhaal van Hubert en zijn vrouw. In de jaren tachtig, middenin de aidsepidemie, begint Dr. Peter van Breusegem als jonge huisarts in zijn eerste praktijk. Een beetje onvoorbereid vangt hij de eerste aidspatiënten op. Ondanks het feit dat hij nog niet zo veel ervaring heeft, doet Peter zijn best hen zo goed mogelijk te begeleiden, ook op psychologisch vlak.
Geef een reactie