Zelfontplooiing
Als het waar is dat er allerlei lieden rondlopen met een innerlijke onrust die nauwelijks te stillen valt, in die mate dat deze onrust de persoonlijke ontplooiing belemmert, dan is de vraag hoe je voor minder innerlijke onrust kunt zorgen, zodat de persoon de werkelijke keuzes kan maken die nodig zijn om zijn of haar leven uit te bouwen.
Dat is wat meditatie doet voor de meesten onder ons die er zich mee bezighouden. Je wordt er rustiger van, helderder en je valt meer en meer samen met degene die je werkelijk bent. Iemand die regelmatig mediteert, komt met de tijd geruisloos dichter bij zichzelf, om degene te kunnen worden die hij of zij werkelijk is.
De vraag is nu of dit ook voor middelengebruikers zou gelden. Het uiteindelijke doel is de zelfontplooiing te bevorderen, en dat passeert via een verhoogde autonomie. Daarmee bedoelen we dat je in staat bent je eigen keuzes te maken, en overwogen beslissingen te treffen. In veel gevallen van problematisch middelengebruik zul je zien dat dit niet meer lukt, omdat de verslavende stof het hele terrein bezet.
Op een gegeven moment gaat alles rond die verslaving draaien, die moeilijk te bekostigen is, zonder dat de zuchtigheid ooit langer dan voor een paar uur bevredigd raakt. Het oordeel van de gebruikers wordt beïnvloed, niet alleen door de stoffen die ze innemen, maar ook door allerlei andere gevolgen die ze op de koop toe moeten nemen. De problemen stapelen zich op en de gebruiker raakt steeds verder van huis.
Het kan soms nuttig zijn om de inwendige onrust die daarachter zit, die hen tot gebruiken noopt, eens beter te bekijken. Het kan om een innerlijke pijn gaan, bijvoorbeeld door een trauma uit het verleden, of er kan een diepliggende angst aanwezig zijn, bijvoorbeeld voor sociale contacten. Bij sommigen heb je echter toch gewoon de indruk dat ze van zichzelf onrustig zijn, op basis van een persoonlijke constitutie. Die innerlijke onrust moet je dus breed zien.
Die gaat ook niet weg door hem te verklaren. Door te mediteren, en in aanraking te komen met andere mensen die mediteren, kan iedereen volgens mij vooruitgaan op het levenspad, en dat geldt evenzeer voor degenen die met bepaalde moeilijkheden moeten afrekenen. Dat is niet zo eenvoudig als het klinkt, maar dat maakt het juist boeiend.
Recente bijdragen
Aidspatiënten van Dr. Peter van Breusegem – deel 1
Het verhaal van Hubert en zijn vrouw. In de jaren tachtig, middenin de aidsepidemie, begint Dr. Peter van Breusegem als jonge huisarts in zijn eerste praktijk. Een beetje onvoorbereid vangt hij de eerste aidspatiënten op. Ondanks het feit dat hij nog niet zo veel ervaring heeft, doet Peter zijn best hen zo goed mogelijk te begeleiden, ook op psychologisch vlak.
Geef een reactie