Spring naar de inhoud

Neerhof I Ontplooiing

Neerhof I Ontplooiing

Neerhof I Ontplooiing

Ontplooi ik de veters van mijn rechterschoen,
Doemt op uit mijn jeugd weer een oud visioen.
Wat schuilt daar voor lucht in mijn hamerteenkloven?
Wat is dat voor geur? Ik raak ondersteboven.
De kippen, het neerhof en de kerstkalkoen.

De reuk van ellende, de misstank van toen,
Met al de bezwaren die er nu niet toe doen;
Tot als de sok dan van de voet is geschoven;
Ontplooit zich:

Dat beeld van mijn oma in het slachtseizoen
In voorschoot en een lichtblauw boezeroen
Dat ik dat nog zie, het is niet te geloven
En niet te verdragen en niet te verdoven;
Dat pikkende, tokkende slachtofferhoen.
Ontplooit zich.


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Recente bijdragen

Buitenwipper

Jean Marie Dedecker

Hij praat zonder eind en loopt af als een wekker. En ijverig ligt hij waar mogelijk dwars, afwisselend nors en balorig en bars.

Witwas

Geldbiljetten

Partij van waarden? Ja, dan denk ik: welke waarden? Kapotgeschoten vlag, wat rafels en een flard? Het persverhaal onsamenhangend en verward.

Links, rechts, averechts

borstvoeding

Jij schreef omtrent wie straks de volkseenheid gaat leiden, en reageerde koeltjes op mijn pennenvrucht. Een rechtse voorstander van orde en van tucht.