Knisperende projectoren
Het celluloid ligt te verzuren.
Het zal voorwaar niet lang meer duren,
Of ‘t beeldarchief is uitgedoofd,
En van rolmateriaal beroofd.
Wie zat er niet graag naar te turen?
Neem Charlie Chaplin met zijn kuren,
Of Stan legt Ollie in de luren!
Maar wie heeft er zich afgesloofd:
Het celluloid.
Die wonderlijke avonturen,
Dat ritselen, dat lichte schuren.
Wie heeft die beelden niet in ’t hoofd,
En heeft niet in hun glans geloofd?
Maar nooit stond het voor heter vuren:
Het celluloid.
Recente bijdragen
Links, rechts, averechts
Jij schreef omtrent wie straks de volkseenheid gaat leiden, en reageerde koeltjes op mijn pennenvrucht. Een rechtse voorstander van orde en van […]
Geef een reactie