Heidegger en Kierkegaard

Was dit dan het einde? Een fluisterspelonk,

Waar de raadselachtige woorden verdwijnen,

Vervoegingen voltooid verleden verkwijnen,

Terwijl het een beetje naar paddenstoel stonk.

Naarmate een holle frasering weerklonk,

Bleek gauw dat het onderwerp niet af te lijnen

Was, daar er een hersenschim kwam te verschijnen,

In het gezelschap van klopgeestengebonk.

Wat hing daar aan de filosofische fiets?

We gingen te rade bij Martin en Søren.

Het was niet de vrees, want die ging nog om iets.

’t Was over de Angst dat ze zaten te zeuren.

De Angst voor het eind’ en het nietsende niets!

En open nu maar alle vensters en deuren.

Photo credit: Royal Danish Library Søren Kierkegaard (1813-1855) via photopin (license)