Spring naar de inhoud

Biecht

Biecht

Biecht

Ik kniel en ik beken, mijn biechtvader, eerwaarde!
Te veel hield ik van prikkelende woordenroes,
Extase met vervoering, en geroezemoes,
dat ‘t nutteloze aan ‘t onaangename paarde.

Tot Jezus Christus me eens goed in d’ogen staarde,
En sprak: het moet nu uit zijn met de flauwe smoes.
Hij klapte in zijn handen en plotsklaps pardoes,
Lag ik op madeliefjes en de aangestampte aarde.

Uw stola, Vader, mag ik raken. ‘k Kus uw mouw.
Dat uw manipel mij uit hellepoel mag heffen!
Vergeef me, of ik vraag het Onze Lieve Vrouw.

Al moet ik tot mijn schande al mijn schuld beseffen,
Ik worstel met mijn spijt in tranen van berouw,
En zal mezelf in boetedoening overtreffen.


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Recente bijdragen

Buitenwipper

Jean Marie Dedecker

Hij praat zonder eind en loopt af als een wekker. En ijverig ligt hij waar mogelijk dwars, afwisselend nors en balorig en bars.

Witwas

Geldbiljetten

Partij van waarden? Ja, dan denk ik: welke waarden? Kapotgeschoten vlag, wat rafels en een flard? Het persverhaal onsamenhangend en verward.

Links, rechts, averechts

borstvoeding

Jij schreef omtrent wie straks de volkseenheid gaat leiden, en reageerde koeltjes op mijn pennenvrucht. Een rechtse voorstander van orde en van tucht.