Ademtekort

Naar adem snak ik ongeacht,
Of jij me toe- of tegenlacht
Een twinkeling in ieder oog,
De iris van de regenboog,
Met glinsterende stralenpracht,

In flonkerende wondermacht,
Die ogenblik van vreugde bracht
Zodat ik half in mijn betoog
Naar adem snak.

Heb ik hier dan niet naar getracht?
Is dat dan niet waar ik op wacht?
Je glimlach die me tegen vloog
Tot einde van mijn monoloog.
Nu ik eraan terug gedacht,
naar adem snak.

Geef een reactie

Reactie annuleren

Recente bijdragen

Fout sonnet

Fout sonnet Vanuit mijn venster heb ik uitkijk omtrent migranten, En landverhuizers die hier vragen om asiel. Voor sommigen is het een roeping of een […]