De treurberk

De treurberk

De treurberk staat helemaal vanachter in de tuin van mijn nonkel
Hij heeft een spierwitte stam
Met wat striemen van het groeien
Hij heet ’treurberk’ omdat hij zijn blaadjes naar beneden laat hangen
Hij schaamt zich
Want hij werd net achter het hek van de tuin geplaatst
En maakt dus eigenlijk niet echt deel uit
Van de rest van de plantenklan

Een beetje zoals jij
Die op de speelplaats ook naar de andere kindjes kijkt
Met je armpje op de omheining van het plein
En die om een of andere reden niet in de groep valt
Maar altijd het buitenbeentje blijft

Als je bij je nonkel buiten speelt
Dan ren je naar de boom toe
En roep je: ‘Ik ga z’n pyjama uitdoen’
Want met z’n witte schors met grijze vlekken
Lijkt zijn stam een beetje op een pyjama
met je worstvingertjes en afgeknabbelde nagel peuter je aan de schilfertjes
En dat noem je: z’n pyjama uitdoen
De schilfers die neerdwarrelen op het gras
schuif je met je voet onder de haag
Zoals je dat ook met jouw pyjama onder de zetel doet
Zonder dat iemand het ziet
Dan kan je hem ‘s avonds weer snel tevoorschijn halen
En je ogen op het tv-scherm gekluisterd houden
Terwijl je met je armpjes naar het stuk stof onder de zetel tast

Handig!

Maar de armen van de treurberk zijn te stroef
Ze wiegen op het ritme van de wind
Maar geraken niet tot aan de grond
Om de pyjama op te rapen
En zijn blote billetjes te beschermen
Tegen nieuwsgierige ogen van de buren
Nattigheid vanuit de regenwolken
En guurte van de herfstwind

Je zet de boom dus eigenlijk nog harder voor schut
Want met al dat pyjama-gepel
Wordt ie naakter en naakter

En terwijl jij weer naar binnen rent om op te warmen
Met een herfstige kop thee met drie klontjes suiker
Laat je de boom, en zijn stukjes pyjama onder de haag, achter
Helemaal alleen
Helemaal ontbloot
Waardoor hij van ergernis en verdriet
Niet alleen zijn schors
Maar ook zijn blaadjes vallen laat

 

~Hanna

 

---