Benaming
Ik weet waarover ik spreek als het over moslimhaat gaat.
Ik heb meer dan dertig jaar bij elkaar opgeteld het leven gedeeld met een man uit de Afrikaanse moslimwereld, eerst een Marokkaan en nu iemand uit West-Afrika. Die willen niet in beeld komen en ik zal het niet over hen hebben. Hoe dan ook, ik heb het genoegen gekend meerdere Afrikaanse families te leren kennen en goede vrienden in die landen te hebben.
We hebben daar samen gereisd en zijn er doorheen getrokken, een aantal keren. Bovendien ontmoet ik in mijn beroepsleven veel Afrikanen. Velen ervan hebben internet en/of Facebook. Ik heb al tien jaar een website waar het in het lang en in het breed uiteengezet wordt hoe homo ik ben. Het is toch zichtbaar en kenbaar, zeg maar openbaar.
Niemand die er over valt. Daar is nooit iemand geweest, die heeft gevraagd hoe het nou zit, hoewel het toch in het oog moet springen. Daar waar ik van de christelijke kant tekens van niet-aanvaarding kan opsommen, heb ik me van de moslimkant nooit te beklagen gehad. Niemand is er mee bezig. Het is geen onderwerp van conversatie.
Zolang je het niet benoemt, en je doet niets openlijks waar mensen aanstoot aan nemen, maakt niemand in de islamwereld zich zorgen over je geaardheid en met wie je door het leven gaat. Op de keper beschouwd heb ik vanwege de moslimkant veel minder discriminatie en vooroordeel ervaren dan van de christelijke kant. Het spijt me dat ik het zo ongenadig moet zeggen.
Het verschil is dat je het bij de moslims niet moet zeggen, uitspreken of benoemen, om geen schandaal te veroorzaken, terwijl wij hier in onze landen alles altijd bij naam moeten noemen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik vanwege de ontelbare Afrikanen die ik dagelijks ontmoet alleen vriendschap en genegenheid ervaar. Ze tonen zich om ter hartelijkst en aanvaarden mij geheel, en ik hen, tenminste zo voelt dat aan.
Dat gaat zo goed, dat een mens zich wel eens gaat afvragen of zoiets wel kan blijven duren. We horen de laatste jaren een aanzwengelend gemopper dat drijft op xenofobie en vreemdelingenhaat. Ik heb daarbij meer last van de blanken dan van de zwarten. Soms schaam ik me diep voor wat onze eigen volksgenoten aanrichten, wat haat en onverdraagzaamheid betreft.
Recente bijdragen
Racisme in opera – clichés vermijden en inzetten op inclusiviteit
Raciale elementen uit het opera halen Leestijd: 5 minuten. Het vermijden van raciale stereotypen in opera vraagt om een doordachte aanpak. Regisseurs […]
Racisme in opera – de opvoeringen van Turandot
De opvoeringen van Turandot Leestijd: 7 minuten. Turandots exotisme Reeds in 1926 vond de allereerste uitvoering van Turandot plaats, onder leiding […]
Racisme in opera – Het verhaal van Turandot
Het verhaal van Turandot Leestijd: 6 minuten. Inleiding De Italiaanse componist Giacomo Puccini (1858–1924) blijft met zijn opera’s nog een vaste […]
Geef een reactie