Sorry
Ik heb mijn persoonlijke website de laatste weken na mijn terugkeer uit Senegal op 6 januari een beetje verwaarloosd. Druk met veel dingen, te veel om op te noemen. Laten we het over het land van de Teranga hebben. Zo heet het levensgevoel van de Senegalezen, op basis van verwelkoming en respect. De reis waard.
Met mijn dochter hebben we voornamelijk de klemtoon gelegd op de dieren waar ze gek van is. Dus zijn we naar de safariparken getogen, waarvan er twee de moeite zijn. Om te beginnen met Bandia. Dat is niet zo ver van het huis dat we daar bewonen. Je vertrekt ’s morgens en je bent in de namiddag thuis. Het andere heet Fathala en ligt meer naar het zuiden.
Daar was een overnachting wel wenselijk. In beide gevallen kun je de brousse doorkruisen op zoek naar de dieren die er leven. We hadden nooit een onveilig gevoel en alles verliep naar wens. We konden mooie foto’s maken en als vader en dochter was het een enig moment. We hadden gewoon eenvoudige pret en konden het goed met elkaar vinden.
Zij is voornamelijk dol op giraffen, waarvan we er toch een aantal te zien kregen. Naast zebra’s, een rhinoceros of wat, apen, antilopen en wrattenzwijnen. Het is allemaal een beetje dubbel en paradoxaal natuurlijk om daar in terreinwagens de jungle te doorkruisen als aanhangers van het toerisme. We kunnen ons daar vragen bij stellen, maar dat deden we niet, want het was genieten op een bijzondere manier.
Zo hebben we ook deelgenomen aan de leeuwenwandeling, waarbij je bijna binnen aaiafstand oog in oog met een koppel levende leeuwen komt te staan. De dieren zagen er goed uit en werden met veel respect behandeld, voor zover we konden nagaan. Op zich is het toch een grensverleggende ervaring dat we onze angst opzij zetten, vertrouwen stellen in de organisatoren, en de roofdieren tot op twee meter naderen.
Wat Fathala betreft mochten we vernemen dat ze alleen nog een mannelijke rhinoceros hadden, nadat deze het vrouwtje wat ze ook hadden had gedood omdat ze geen seks met hem wilde hebben. Het werpt een ander licht op de natuur die niet zo vredig is als we zouden willen.
Recente bijdragen
De Heilige Stoel misbruikt de natuurwet
De Heilige Stoel misbruikt de natuurwet Leestijd: 5 minuten. Catechismus van de Katholieke Kerk In 1992, tijdens het pontificaat van Paus […]
De UVRM – Peng Chun Chang, een confucianistische invloed
Peng Chun Chang, een confucianistische invloed Leestijd: 3 minuten. Charles Taylor over de UVRM Zo universeel als we zouden willen, is de […]
De UVRM – Charles Habib Malik’s oecumenische visie
Charles Habib Malik’s oecumenische visie Charles Habib Malik (1906–1987) was een invloedrijke Libanese academicus, diplomaat, filosoof en […]
Geef een reactie