Spring naar de inhoud

Het land van Aalst

Het land van Aalst

Langs de Dender

Wat fietsen met je doet: een worden met de natuur, een lijn trekken in het landschap.

Vandaag weer op de fiets gezeten, voor de eerste keer na de winter moet ik ruiterlijk toegeven want ik ben niet zo een weerheld en ik houd niet van koude neerslag terwijl ik fiets. Daar heb je de flandriens voor om door slagregen en hagel te rijden, zoals de mythe wil, maar het is aan mij niet besteed. Ik zie mezelf fietsend meer als een heer op twee wielen.
Een verregende heer, daar is niets aantrekkelijks aan. We fietsten in heerlijk koel maar droog weer op het jaagpad van de Dender van Affligem naar Aalst. We zijn daar onvoorzien binnengevallen bij een dichteres en wijze vrouw, die ons bijzonder hartelijk ontving, bedankt Annie Franchet. Het is moeilijk een mooiere namiddag te bedenken dan dat.

Fietsen op zich bevrijdt de geest van storende opwellingen, zodat de noodzakelijke leegte optreedt waarin de ziel zich kan uitstorten. Het lichaam is bezig met de fysieke activiteit van het trappen en het brein met het overzien van het terrein. In de achtergrond speelt zich het bewustzijn af, dat stilaan tot rust komt, tenminste toch bij mij.

Het is een meditatieve toestand die vanzelf ontstaat als we dat toelaten. Daar langs die Denderoever en dan heel af en toe een stukje klimmen, om over de brug te geraken. Een kind kan de was doen. Naar Aalst en terug via de oude steenweg en de baan naar Welle. Annie heeft ons allerlei hapjes gevoerd, zodat we niet meer moesten eten.
We hebben na valavond zelfs nog even met een glas rode wijn in de tuin gezeten. Dat kon perfect bij de zachte temperaturen die zich nu laten gelden. Het voorjaar is nu aangebroken, dat kun je zien aan de beplanting die elke dag verandert met het uitbotten van de bladeren en het opgroeien van de klim.

Het zijn de dingen die een mens diep gelukkig maken, en wat kun je meer wensen? Dat het mag verder duren en dat we steeds weer zulke mooie dagen in ons leven mogen meemaken. Het is het enige wat me nog invalt. En dat ik iedereen zulke schitterende dagen toewens, om samen met andere mensen voortreffelijke momenten te delen.


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Recente bijdragen

A-priori

Het succes van ons gedicht zal ervan afhangen of het toespreken ook een aanspreken wordt. Voel je je als lezer aangesproken door het gebodene? […]