En toch hetzelfde
Iedere groep of gemeenschap is anders in zijn of haar eigenaardigheden, maar iedereen wil uiteindelijk hetzelfde: een bestaan opbouwen. Het lijkt moeilijker dan het is. Je moet wel. In de praktijk moeten we allemaal op onze eigen manier aan de slag. Je moet zelf weten in hoeverre jij daar uiting aan geeft, aan het behoren tot een welbepaalde minderheidsgroep. Je moet daar maar je weg in vinden en dat gaat vaak niet over rozen.
Iedereen moet de vrijheid krijgen zelf te bepalen of je die identiteit in de verf zet, en daar bestaat een grote variatie van strategieën in. Al die nieuwe groepen komen met hun gevoeligheden, en daar moeten we leren rekening mee houden. Stel dat de samenleving niet divers zou, zijn zoals in sommige achtergebleven gebieden, dan is dat toch alleen maar eentonig en saai?
Ons land is het aan zichzelf verschuldigd een klimaat te scheppen waarin iedere gemeenschap kan gedijen, die vreedzaam tot samenleven bereid is. Geloof me, dat zijn ze nagenoeg allemaal. Deze wensdroom zal niet vanzelf tot stand komen, en het zal inspanningen vergen. Daar zijn we mee bezig en het loopt niet altijd van een leien dakje. Wanneer we dan elkander gaan jennen met kwetsende beelden ontstaan er eindeloze discussies in een onaangename sfeer.
De staat heeft in onze moderne democratische maatschappij, hoezeer de democratie ook met een korrel zout te nemen is, het monopolie op de oefening van het recht en het geweldgebruik dat er noodzakelijk uit voortvloeit. Er zullen altijd stoute lieden zijn, die misdaden of misdrijven plegen, waartegen opgetreden moet worden. Dat geldt ook voor haatmisdrijven.
Zoals bijvoorbeeld systematisch kwetsen, beledigen en vernederen. Het spijt me voor de ontelbare horden van kwaadaardige haatpraattrollen die elke dag op social media hun gal spuien, maar er is weinig kans dat uw droom uitkomt, als zou iedereen in de toekomst in zijn eigen land blijven of ernaar terug keren, hoe ongezellig ook u probeert het te maken.
We moeten daar allemaal leren mee leven, met dat anders zijn. Zelf anders zijn, maar ook het anders zijn van de andere. Daar moeten we elkaar de ruimte gunnen, om te leren, en je kunt niet leren zonder fouten te maken. Dat moet allemaal kunnen, maar we moeten ook allemaal leren dat sommige dingen niet kunnen.
Foto: From ‘Youth of West Africa’ by Sierra Nallo. World Press Photo website.
Recente bijdragen
De Heilige Stoel misbruikt de natuurwet
De Heilige Stoel misbruikt de natuurwet Leestijd: 5 minuten. Catechismus van de Katholieke Kerk In 1992, tijdens het pontificaat van Paus […]
De UVRM – Peng Chun Chang, een confucianistische invloed
Peng Chun Chang, een confucianistische invloed Leestijd: 3 minuten. Charles Taylor over de UVRM Zo universeel als we zouden willen, is de […]
De UVRM – Charles Habib Malik’s oecumenische visie
Charles Habib Malik’s oecumenische visie Charles Habib Malik (1906–1987) was een invloedrijke Libanese academicus, diplomaat, filosoof en […]
Geef een reactie