Een snackje op de kunstveiling

Een snackje op de kunstveiling

Niet lang geleden kocht een vadsige rijkerd een kunstwerk van zo’n 6,2 miljoen dollar. Het duurde niet lang of de heer in kwestie had het kunstwerk reeds in zijn mond vermalen tot een papperig gele brij die er langs achter nog lelijker zou uitkomen.

Een banaan, zoals u en ik hem eten,
Maar dan van enkele miljoenen euro’s.

In plaats van zijn budget te gebruiken om 43 miljoen bananen bij de lokale supermarkt te kopen, kocht de heer Sun er eentje in een veilinghuis in New York.

Sneu voor de kindjes die met een lege brooddoos naar school gaan.

Veel moderne kunst is gedegradeerd tot een spel van aandachtshoerderij. Je kan de drol van je hond op een plastic bordje leggen en er een mini-prinsenvlag op prikken, om dan symbolisch te verwijzen naar de toestand van de opstandelingen onder het bewind van Alva tijdens de Tachtigjarige Oorlog.

De minutieuze penseelprecisie van Breugel, is niet meer nodig.
Het lijkt wel makkelijker dan je cv opladen en een motivatiebrief toevoegen.

Alleen overkomt u en mij zoiets niet.

Ik ben reeds met een appel aan een koordje rondgegaan in de musea.

Wat kunst betreft,
lijkt het wel alsof onze ziel ons langs onze poriën verlaat.
Wegtrekt zoals een vetvlek op een stenen vloer.
En voorgoed vervaagt.

Als een hopeloze romanticus denk ik hier soms over na.
Dan wenste ik dat ik mijn schrijfsels per postduif de lucht in kon sturen
Zodat u ze rechtstreeks uit mijn hand
In de verse inkt
En de krullen van mijn schrijfstijl
Kon lezen.

Dan wil ik met trage vingers
Met een mesje het grijze staafje slijpen
en de scherpe potloodpunt over het papier laten glijden
Om pas dagen later het resultaat te zien.

Dan wil ik met een stoeltje aan het meer gaan zitten
en het kleinste penseeltje in een regenplasje naast me dopen
Om dan langzaam de inkt op het papier neer te strijken.

Maar dat is allemaal niet meer nodig.

Want net zoals onze levensstijl,
is moderne kunst snel en efficiënt.

Met weinig emotie

En snel bevredigend.

Zoals een banaan met ducttape tegen de muur geplakt.
Maar niet zoals een appel met een koordje aan.

Ik hoop dat de gele vrucht van de heer Sun bitter proefde.
En dat hij er misschien ook van naar de wc moest gaan.

 

H.B.

 

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/11/29/banaan-met-ducttape-tegen-de-muur-geplakt-opgegeten-door-eigenaa/

---