door Dirk van Babylon | 31 december 2019 | Sonnetten
Wanen Van alle wanen mag ik de megalomane, Onder de inbeeldingen liefst de grootheidszucht. Dan neemt de fantasie haar allerhoogste vlucht. Dan tonen zij zich ijlings, al de momentane Verheerlijkingen van mezelf en komt spontane Zelfoverschatting op in...
door Dirk van Babylon | 30 december 2019 | Sonnetten
Arcadië Verbrokkelde ruïnes, ingestort’ arcaden: Gezien in een museum op een schilderij, Een puinhoop en een doodgelopen gaanderij, Met balustraden en hologige façaden. De tand des tijd slijt niet. Immer vastberaden. Knaagt hij aan kapitelen en aan zuilenrij,...
door Dirk van Babylon | 29 december 2019 | Sonnetten
Gewetensonderzoek Wat knaagt er aan mijn ziel, is dat gewetenswroeging? Goed veertig jaar van wrede spijt en oude wrok, Zo lang dat ik er kort geleden weer van schrok. Wat houd ik over? Schaamte, schande, vergenoeging, Een droef gevoel, een droesem en een...
door Dirk van Babylon | 28 december 2019 | Sonnetten
Brakke hond Het jaar zeven en negentig komt tot ontknoping. De televisie biedt een laatste overzicht, Van rouw in witte sluiers om ’t gestorven wicht. Ontroerd gebed welt uit de stille volksophoping. Van ’t oude Belgische gebouw was dit de sloping....
door Dirk van Babylon | 27 december 2019 | Sonnetten
Metaalmoeheid Op tweede kerstdag heeft mijn man zijn bot gebroken. In twee gespleten was zijn enkel naar het scheen. Het scheenbeen en de gesp, versplinterd en uiteen. De Jonge Bols en kerstmisijzel hebben zich gewroken. Heelkundig het gewricht dan weer in een...
