Brievenboek van mijn ouders: Leuven, 18 november 1953

Arseen maakt al plannen voor zijn toekomstige tandartsenpraktijk…

“…Binnen een jaar zijn mijn eerste zes weken al achter de rug bij het leger en mag ik aanstalten maken met het openen van ons kabinet. Je zal dan, als alles goed gaat, er maar moeten voor zorgen dat je een jaar later dan goed voorzien bent van schorten, want je zal ze nodig hebben. Die dokter bij wie jouw vader zich eens heeft moeten laten onderzoeken, heeft mij deze week gevraagd waar ik mij ga installeren.

Hij heeft mij gezegd dat ik absoluut in Liedekerke moet zijn. Hij heeft daar nog een interim gedaan bij Dr. Heremans, bij wie hij mij graag wil introduceren, vermits deze formidabel veel invloed heeft en eveneens zoveel werk dat hij heel graag van de reeks tanden die hijzelf regelmatig moet trekken, wil vanaf zijn. Hij stelt mij zelfs voor om er met hem persoonlijk eens naar toe te gaan.

Van geluk gesproken. Ja, het komt erop neer dat ik niet anders dan naar Liedekerke kan gaan, want alles en iedereen wijst in die richting. Ik ga er niet naartoe met tegenzin, geloof mij maar. Indien ik de kans krijg, ga ik er het gerucht verspreiden dat ik mij daar ga installeren, zodat er geen andere mij voor zou zijn. Want dat gebeurt soms. Zo ken ik een geval in Zottegem waar er op één week tijd twee kabinetten geopend werden.

Die dokter raadt mij zelfs aan er voortijdig een huis of een gelijkvloers appartement te huren en er mijn naamkaartje aan het venster te hangen. In alle geval met de paasvakantie was ik van vroeger al van plan om ernaar uit te kijken.

Enfin, nog tijd genoeg, nu maar toch gauw eens zeggen terwijl ik eraan denk. Dan gaan we beginnen met de bouw, de opbouw van ons huishouden, ons huis, onze thuis en laten we dan last hebben en ’n keer binnensmonds moeten vloeken, wij zullen bij elkaar zijn en elkaar troosten. Dan haal jij de goede eigenschap van jou naar boven om plots beginnen te lachen…”

---