Een andere versie
Voorgelezen door Dina Sonck
Cloaca Maxima heeft één beeld uitgepoept.
De Tiber heeft de tors gereinigd. De prelaten,
Die wilden hem niet in de bedding rusten laten
En haalden hem naar boven, want de Here roept!
De kop was door de vissen van de romp gesnoept.
Was hij een prooi van Hunnen of van kunstpiraten?
Keek hij te eigenwijs of wellicht te verwaten?
En is een joelmassa om hem samengetroept?
Bij nader inzien mist het beeld ook nog twee voeten.
In steen vermomd een voorbestemde schertspoëet,
Verlamd en blind moet hij stil staan en zwijgend boeten,
Voor oproertaal van een opstandige profeet.
Die nu weer stem krijgt in het dagelijkse groeten,
Met anonieme spotsonnetten bij de vleet.
Een reactie op “Een andere versie”
Recente bijdragen
Antwoordsonnet: vlek der vlekken
Gek der gekken (antwoordsonnet) Het is me daar in Washington een zooitje! Door toedoen van een half volk van zeloten gaat straks de hele wereld naar […]
Voet aan wal
Voet aan wal De aanblik doet zijn zon-getaande blos verbleken:Een menselijke voetafdruk in ’t rulle zand,Een enkele, op ’t ongerepte blanke […]
Buitenwipper
Hij praat zonder eind en loopt af als een wekker. En ijverig ligt hij waar mogelijk dwars, afwisselend nors en balorig en bars.
Marforio monkelt
Je hebt me zelf met deze naam getooid
Niet wetend wat je daarmee los zou maken
Ik ben compleet, geen lichaamsdeel is weggegooid
Mijn taak: me met fijn spotten te vermaken
Pasquino! Door de cloaca uitgekakt
Kan geen gebaren maken, heeft geen voeten
Op duizend briefjes aan hem vastgeplakt
Schimpt hij dat de elite nu moet boeten
Marforio, ja, ik dus, gaaf gebeeldhouwd
Ligt nonchalant te grijnzen op een bed
Vanwaar hij net als jij elite uitjouwt
En legers klunzen op hun nummer zet
Een waardig duo eloquente beelden
Dat zich al waarheid sprekend nooit verveelden